ภิกษุผู้ฆ่าหงส์ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 168
หน้าที่ 168 / 204

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เกี่ยวกับภิกษุที่สามารถหลีกเลี่ยงทุกข์ได้ผ่านการสำรวมในทวารทั้งปวง โดยมีเรื่องราวเกี่ยวกับการติดต่อและการแลกเปลี่ยนระหว่างผู้มีศรัทธาและผู้ถือศีล. นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงตัวละครสำคัญในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา ที่มีความหมายเกี่ยวข้องกับความสำรวมและบทเรียนในการใช้ชีวิต. ยังมีการกล่าวถึงหญิงแพศยาในความคิดเห็นกับบุคคลในอดีตที่มีอิทธิพลต่อการเผยแพร่ธรรมะ.

หัวข้อประเด็น

-ภิกษุผู้สำรวม
-ความสำคัญของศรัทธาและศีล
-อิทธิพลของตัวละครในพระพุทธศาสนา
-การหลีกเลี่ยงทุกข์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๕๐ ให้สำเร็จ ภิกษุผู้สำรวมแล้วในทวารทั้งปวง ย่อม พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้. เรื่องภิกษุผู้ฆ่าหงส์ ตัว สทฺธญฺจ สีลญฺจ วิทิตวาน ชนาธิป วณฺณ์ อนุชนวณเณน กาลิงคลุม วินิมุหเสติ ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นใหญ่แห่งชน ข้าพระพุทธ เจ้า ทั้งหลาย ทราบศรัทธาและศีลของพระองค์แล้ว ขอพระราชทานแลกทองด้วยช้าง ซึ่งมีสีดุจดอก อัญชัญ ไปในแคว้นกาลิงค์ คณิกา อุปลวณฺณา จ ปุณฺโณ โทวาริโก ตทา รชุชุคาโห จ กจฺจาโน โทณมาตา จ โกลิโต สารีปุตโต ตา เสฏฐี พฺราหฺมโณ กสฺสโป เถโร อนุรุทโธ จ สารถ อุปราชา นนฺทปณฺฑิโต มเหสี ราหุลมาตา กุรุราชา โพธิสตฺโต มายาเทวี ชเนตติกา เอวํ ธาเรถ ชาตกนติ หญิงแพศยาในครั้งนั้น ได้เป็นนางอุบลวรรณา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More