ความหมายของภิกษุและธรรมะ : หน้า 173/204

១៩៩ ภัตรอันใดจากส่วนที่เลิศก็ตาม จากส่วนปานกลาง ก็ตาม จากส่วนที่เหลือก็ตาม ภิกษุนั้น เป็นผู้ไม่ควรเพื่อชมก้อนภัตรนั้น และ ไม่เป็นผู้ติเตียนแล้วขบฉันก้อนภัตรนั้น ธีรชนทั้ง หลาย ย่อมสรรเสริญแม้ซึ่งภิกษุนั้นว่าเป็นมุนี สพฺพโส นามรูปสฺมิ ยสฺส นตฺถิ มมายินํ อสตา จ น โสจติ ส เว ภิกฺขติ วุจฺจตีติ. ความยึดถือในนามรูป ว่าเป็นของๆ เรา ไม่มีแก่ ผู้ใด โดยประการทั้งปวง อนึ่ง ผู้ใด ไม่เศร้าโศก เพราะนามรูปนั้นไม่มีอยู่ ผู้นั้นแล เราเรียกว่าภิกษุ เรื่องสัมพหุลภิกษุ ธมฺโม หเว รกฺขติ ธมฺมจารี ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ เอสานิสํโส ธมฺเม สุจิณโณ น ทุคคติ คจฺฉติ ธมฺมจารีติ