ความหมายของภิกษุและธรรมะ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 173
หน้าที่ 173 / 204

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาพูดถึงภิกษุที่ไม่ยึดถือในนามรูป และความสำคัญของธรรมะในชีวิต กล่าวถึงการไม่เศร้าโศกเพราะเข้าใจว่าทุกสิ่งเป็นอนิจจัง การรักษาธรรมจารีช่วยให้ผู้ปฏิบัติมีความสุขและไม่ตกต่ำในทางจิตใจ ภิกษุที่ดำเนินตามธรรมะจะได้รับการสรรเสริญและมีความเข้าใจที่ถูกต้องต่อชีวิต

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของภิกษุ
-การไม่ยึดถือในนามรูป
-ธรรมะกับความสุข
-สัมพหุลภิกษุ
-ธรรมจารีและผลลัพธ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

១៩៩ ภัตรอันใดจากส่วนที่เลิศก็ตาม จากส่วนปานกลาง ก็ตาม จากส่วนที่เหลือก็ตาม ภิกษุนั้น เป็นผู้ไม่ควรเพื่อชมก้อนภัตรนั้น และ ไม่เป็นผู้ติเตียนแล้วขบฉันก้อนภัตรนั้น ธีรชนทั้ง หลาย ย่อมสรรเสริญแม้ซึ่งภิกษุนั้นว่าเป็นมุนี สพฺพโส นามรูปสฺมิ ยสฺส นตฺถิ มมายินํ อสตา จ น โสจติ ส เว ภิกฺขติ วุจฺจตีติ. ความยึดถือในนามรูป ว่าเป็นของๆ เรา ไม่มีแก่ ผู้ใด โดยประการทั้งปวง อนึ่ง ผู้ใด ไม่เศร้าโศก เพราะนามรูปนั้นไม่มีอยู่ ผู้นั้นแล เราเรียกว่าภิกษุ เรื่องสัมพหุลภิกษุ ธมฺโม หเว รกฺขติ ธมฺมจารี ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ เอสานิสํโส ธมฺเม สุจิณโณ น ทุคคติ คจฺฉติ ธมฺมจารีติ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More