บทสนทนาเกี่ยวกับการเลี้ยงม้าและความเข้าใจในธรรมชาติ : หน้า 90/204

៧២ เจ้ากินหญ้าอันเป็นเดน เจ้ากินข้าวตังและรำ (มาจนโต) นี้ได้เป็นอาหาร(เดิม)ของเจ้า เพราะ เหตุไร บัดนี้ เจ้าจึงไม่กิน (ลูกม้าสินธพ ได้ฟังดังนั้นแล้ว จึงได้กล่าว ๒ คาถานอกนี้ว่า) ในที่ใดชนทั้งหลาย ไม่รู้จักสัตว์ผู้ ควรเลี้ยง โดยชาติหรือโดยวินัย ท่านมหาพรหม เออก็ ในที่นั้น มีข้าวตังและรำมาก ส่วนท่านแล ย่อม รู้จักข้าพเจ้าดีว่า ม้าเช่นใดนี้ เป็นม้าสูงสุด ข้าพเจ้า รู้อยู่ อาศัยท่านผู้รู้ จึงไม่กินรำของท่าน เรื่องอตุลอุบาสก โปราณเมต อตุล เนติ อชฺชตนามิว นินทนฺติ ตุณที่มาสน์ นินทนฺติ พหุภาณิน มิตภาณีปิ นิมุทนฺติ น จาหุ น จ ภวิสฺสติ เอกนิติ นินฺทิโต โปโส ยญฺเจ วิญญู ปสํสนฺติ นตฺถิ โลเก อนินฺทิโต น เจตรหิ วิชฺชติ เอกนฺนํ วา ปส์สโต อนุวิจฺจ สุเว สุเว