บทเรียนเกี่ยวกับพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 196/204

๑๗๘ ราคะ โทสะ มานะและมักขะ อันผู้ใดให้ตกไปแล้ว เหมือนเมล็ดพันธุ์ผักกาดตกไปจากปลายเหล็กแหลม ฉะนั้น เราเรียกผู้นั้นว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระปิลินทวัจฉเถระ อกกกส์ วิญญาปนี้ คิร์ สจจ์ อุทรเย ยาย นากิสเช กิญจิ ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ ผู้ใด พึงกล่าวถ้อยคำอันไม่ระคายหู อันให้รู้กันได้ เป็นคำจริงอันเป็นเหตุไม่ยังใครๆ ให้ขัดใจ เรา เรียกผู้นั้นว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง โยธ ทีฆ์ วารสฺสํ วา อนุกูล สุภาสุภ โลเก อทินฺนํ นาทิยติ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใด ไม่ถือเอาของยาวหรือสั้น น้อยหรือใหญ่ งามหรือไม่งาม อันเขาไม่ให้แล้วในโลกนี้ เรา เรียกผู้นั้นว่า เป็นพราหมณ์