เรื่องพระโลฬุทายีเถระ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 97
หน้าที่ 97 / 204

สรุปเนื้อหา

เรื่องพระโลฬุทายีเถระกล่าวถึงการสนทนาเกี่ยวกับความสะอาดและมลทินในชีวิต โดยมีการเปรียบเสมือนสีหะและสุกรในการพูดถึงลักษณะของความไม่สะอาด เช่น ขนนุ่นที่เปื้อนด้วยของเน่าที่ทำให้เกิดกลิ่นเหม็น. ความไม่สะอาดในชีวิตประกอบไปด้วยการไม่ดูแลความสะอาดภายนอกและความเกียจคร้านในการดำรงชีวิต. เรื่องนี้สอนให้เห็นถึงการมีวินัยและการดูแลตนเองอย่างมีคุณภาพ. สำหรับผู้ดูแลรักษาตนเองบารมีและความไม่ประมาทเป็นสิ่งสำคัญในการหลีกเลี่ยงมลทินเหล่านี้.

หัวข้อประเด็น

-พระโลฬุทายีเถระ
-จตุปฺปโท
-ความไม่สะอาด
-มลทิน
-ธรรมบทเรียน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๗๙ เรื่องพระโลฬุทายีเถระ จตุปฺปโท อห์ สมฺม เอหิ สีห นิวตฺตสฺสุ อสุจิ ปูติโลโมสิ สเจ ยุชฌิตฺกาโมสิ ตวมฺปิ สมุม จตุปฺปโท กินนุ ภีโต ปลายสิ. ทุคฺคนฺโธ วายสิ สูกร ชย์ สมุม ททามิ เตติ สหาย เรามี ๔ เท้า สหาย แม้ท่านก็มี ๔ เท้า มาเถิดสีหะ ท่านจงกลับ เพราะเหตุไรหนอ ท่านจึง กลัวแล้วหนีไป? สุกร ท่านเป็นผู้ไม่สะอาด มีขนเปื้อนด้วยของเน่า มีกลิ่นเหม็นฟุ้งไป ถ้าท่านประสงค์ต่อสู้ เราจะให้ ความชนะแก่ท่านนะสหาย อสชฌายมลา มนฺตา อนุฏฐานมลา ฆรา มล์ วณฺณสฺส โกสชฺช์ ปมาโท รกฺขโต มลนติ มนต์ทั้งหลาย มีอันไม่ท่องบ่นเป็นมลทิน เรือน มีความไม่หมั่นเป็นมลทิน ความเกียจคร้านเป็น มลทินของผิวพรรณ ความประมาทเป็นมลทินของ ผู้รักษา.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More