การไม่ดูหมิ่นลาภในพระภิกษุ : หน้า 172/204

๑๕๔ สลาภ์ นาติมญฺเญยฺย นาญเญส์ ปิทย์ จเร อญฺเญสํ ปิทย์ ภิกขุ สมาธิ นาธิคจนติ อปปลาโภปิ เจ ภิกฺขุ สลาภ นาติมญญัติ ติ เว เทวา ปสนฺติ สุทธาชีวมตนทิตนฺติ ภิกษุไม่ควรดูหมิ่นลาภของตน ไม่ควรเที่ยว ปรารถนาลาภของผู้อื่น ภิกษุเมื่อปรารถนาลาภ ของผู้อื่น ย่อมไม่ประสบสมาธิ ถ้าภิกษุแม้เป็นผู้มี ลาภน้อย ก็ไม่ดูหมิ่นลาภของตน เทพดาทั้งหลาย ย่อมสรรเสริญภิกษุนั้นแล (ว่า) ผู้มีอาชีพหมดจด ไม่เกียจคร้าน. เรื่องปัญจาคทายกพราหมณ์ ยทคุคโต มชฺฌโต เสสโต วา ปิณฺฑ์ ลเภถ ปรทตฺตูปชีวี นานํ ถุฒิ นาปิ นิปจฺจขาที นํ วาปิ ธีรา มุนิ เวทยนตีติ ภิกษุ ผู้อาศัยอาหารที่บุคคลอื่นให้เลี้ยงชีพ ได้ก้อน