การจัดการกับตัณหาและวิตกในธรรม : หน้า 161/204

๑๔๓ ผู้ใด จึงนำภาชนะดินไปได้ แม้ภาชนะสำริด ผู้นั้น ก็ พึงนำไปได้ หล่อนทำชั่วจน ก็จักทำชั่วอย่างนั้น แมอก. วิตกฺกม ตสฺส ชนฺตฺโน ติพฺพราคสฺส สุภานุปสฺสิโน ภิยโย ตณฺหา ปวฑฺฒติ เอส โข ทฬห์ กโรติ พนธน์ วิตกฺกูปสเม จ โย รโต อสุภ์ ภาวยตี สทา สโต เอโส โข พฺยนฺติกาหติ เอสจฺฉินฺทติ มารพนฺธนนฺติ ตัณหา ย่อมเจริญยิ่งแก่ชนผู้ถูกวิตกย่ำยี มีราคะ จัด เห็นอารมณ์ว่างาม บุคคลนั่นแล ย่อมทำ เครื่องผูกให้มั่น ส่วนภิกษุใด ยินดีในธรรมเป็นที่เข้าไประงับวิตก เจริญอสุภฌานอยู่ มีสติทุกเมื่อ ภิกษุนั่นแล จัก ทำตัณหาให้สูญสิ้นได้ ภิกษุนั้น จะตัดเครื่องผูก แห่งมารได้.