เรื่องนางปฏาจารา : หน้า 118/204

๑๐๐ เรื่องนางปฏาจารา โย จ วสฺสสต์ ชีเว เอกาห์ ชีวิต เสยฺโย อปสฺสํ อุทยพพย์ ปสฺสโต อุทยพพยนติ ก็ผู้ใดไม่เห็นความเกิดและความเสื่อม พึงเป็นอยู่ สิ้น ๑๐๐ ปี ความเป็นอยู่วันเดียว ของผู้เห็นความ เกิดและความเสื่อม ยังประเสริฐกว่าความเป็นอยู่ ของผู้นั้น. น สนฺติ ปุตฺตา ตานาย น ปิตา นปิ พนฺธวา อนุตเกนาธิปนฺนสฺส นตฺถิ ญาตีสุ ตาณตา เอตมตฺถวส์ ญฺตฺวา ปณฺฑิโต สีลสํวุโต นิพฺพานคมน์ มคฺคิ ขิปฺปเมว วิโสธเยติ, บัณฑิตทราบอำนาจเนื้อความว่า บุตรทั้งหลาย ย่อมไม่มีเพื่อต้านทาน บิดาและพวกพ้องทั้งหลาย ก็ไม่มีเพื่อต้านทาน เมื่อบุคคลถูกความตาย ครอบงำ แล้ว ความต้านทานในญาติทั้งหลาย ย่อมไม่มี ดังนี้แล้ว เป็นผู้สำรวมในศีล พึงชำระทางเป็นที่ ไปพระนิพพานให้หมดจดพลันทีเดียว.