เรื่องภิกษุชื่อหัตถกะ : หน้า 107/204

เรื่องภิกษุชื่อหัตถกะ อพฺพโต อลิก ภ สมโณ กี ภวิสฺสติ อลาน สพฺพโส น มณฑเกน สมโณ อิจฉาโลภสมาปนฺโน โย จ สเมติ ปาปาน สมิตตฺตา หิ ปาปาน สมโณติ ปวดุจตีติ ๘๙ ผู้ไม่มีวัตร พูดเหลาะแหละ ไม่ชื่อว่าสมณะเพราะ ศรีษะโล้น ผู้ประกอบด้วยความอยากและความโลภ จะเป็นสมณะอย่างไรได้ ส่วนผู้ใดยังบาปน้อยหรือใหญ่ให้สงบโดยประ การทั้งปวง ผู้นั้น เราเรียกว่า เป็นสมณะ เพราะ ยังบาปให้สงบแล้ว เรื่องพราหมณ์คนใดคนหนึ่ง น เตน ภิกฺขุ โส โหติ ยาวตา ภิกฺขเต ปเร วิสํ ธมฺม สมาทาย ภิกฺขุ โหติ น ตาวตา โยธ ปุญฺญญฺจ ปาปญฺจ สงฺขาย โลเก จรติ วาเหตุวา พรหมจริยวา ส เว ภิกฺขติ วุจฺจตีติ.