การปล่อยวางและการพ้นจากทุกข์ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 158
หน้าที่ 158 / 204

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้เสนอแนวทางในการหลุดพ้นจากความทุกข์ โดยการปล่อยวางจากอาลัยในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต เป็นการสอนให้เข้าใจถึงการไม่ยึดติดในชีวิต ซึ่งจะนำไปสู่การพ้นจากการเกิดและแก่ การปล่อยวางนี้ทำให้เราเป็นผู้มีใจหลุดพ้นในธรรมทั้งหลาย และไม่นำไปสู่การเกิดอีกครั้ง สอนให้ตัดสังโยชน์และกิเลสตามหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา การไม่ติดตามสังโยชน์ ส่งผลให้บุคคลกลายเป็นผู้ปราศจากทุกข์เพรียบพร้อมกับความเป็นพราหมณ์

หัวข้อประเด็น

-การปล่อยวาง
-การพ้นจากทุกข์
-สังโยชน์และกิเลส
-หลักธรรมในพระพุทธศาสนา
-การใช้ชีวิตอย่างมีสติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๔๐ มุญฺจ ปุเร มุญฺจ ปจฺฉโต มชเฌ มุญฺจ ภวสฺส ปาร สพฺพตฺถ วิมุตฺตมานโส น ปุน ชาติชร์ อุเปหิสีติ ท่านจงเปลื้อง (อาลัย) ในกาลก่อนเสีย จงเปลื้อง (อาลัย) ข้างหลังเสีย จงเปลื้อง (อาลัย) ใน ท่ามกลางเสีย จึงเป็นผู้ถึงฝั่งแห่งภพ มีใจหลุดพ้น ในธรรมทั้งปวง จะไม่เข้าถึงชาติและชราอีก สพฺพส์โยชน์ เฉตวา โย เว น ปริตสฺสติ สงฺคาติค์ วิสํยุตฺต์ ตมห์ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ชนใดแล ตัดสังโยชน์ทั้งปวงได้แล้ว ย่อมไม่สะดุ้ง เราย่อมเรียกบุคคลนั้น ผู้ล่วงกิเลสเป็นเหตุของไป แล้ว ผู้ปราศจากสังโยชน์ ว่าเป็นพราหมณ์. เรื่องจูฬธนคคหบัณฑิต สพฺพ ภัณฑ์ สมาทาย ปาร์ ติณฺโณ พฺราหฺมณ ปาจาคจฉ ลหุ ขิปป์ มีปิ ตาเรหิทานิ โภ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More