การไม่ถือมั่นและความเป็นพราหมณ์ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 199
หน้าที่ 199 / 204

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับการไม่ถือมั่นและการสิ้นสุดของกามในพระพุทธศาสนา ชี้ให้เห็นถึงการเป็นพราหมณ์ที่มีความนำไปการบวช และการปฏิบัติตนเพื่อหลุดพ้นจากกามและความเป็นอยู่ที่ยึดมั่นในโลกนี้ โดยบุคคลที่ละกามและไม่ถือมั่นถือเป็นพราหมณ์

หัวข้อประเด็น

-การไม่ถือมั่น
-ความเป็นพราหมณ์
-การบวช
-การหลุดพ้นจากกาม
-พระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๘๑ ว่าอย่างไร ไม่ถือมั่น ดับแล้ว เราเรียกผู้นั้นว่า เป็นพราหมณ์. เรื่องพระสุนทรสมุทรเถระ อลตุตกกตา ปาทา ปาทุการยุห เวสิยา ตวญจาปิ ทหโร มม อห์ปิ ทหรา ตัว อุโภปิ ปพฺพชิสสาม ชิณณา ทณฑปรายนาติ หญิงแพศยาผู้มีเท้าย้อมแล้วด้วยน้ำครั่ง สวม เขียงเท้า (กล่าวแล้วว่า) แม้ท่านก็เป็นชายหนุ่ม สำหรับดิฉัน และแม้ดิฉันก็เป็นหญิงสาวสำหรับท่าน แม้เราทั้ง ๒ แก่แล้ว มีไม้เท้ากรานไปข้างหน้า จึง จักบวช. โยธ กาเม ปหนฺตฺวาน อนาคาโร ปริพฺพเช กามภวปริกขีณ์ ตมห์ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺติ บุคคลใด ละกามทั้งหลายในโลกนี้แล้ว เป็นผู้ ไม่มีเรือน งดเว้นเสียได้ เราเรียกบุคคลนั้น ผู้มี กามและภพสิ้นแล้วว่า เป็นพราหมณ์.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More