การไม่เบียดเบียนในศาสนาพุทธ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 89
หน้าที่ 89 / 204

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับมุนีที่ไม่เบียดเบียน และการสำรวมกายเป็นนิตย์ จะทำให้บุคคลเหล่านั้นเข้าถึงนิพพาน ซึ่งเป็นที่พ้นจากความเศร้าโศก นอกจากนี้ ยังกล่าวถึงการตื่นรู้และการศึกษาเพื่อเข้าถึงอาสวะที่พาไปสู่ความเป็นนิพพาน ความสำคัญของการปฏิบัติธรรมกลางวันกลางคืน

หัวข้อประเด็น

-ไม่เบียดเบียน
-การสำรวมกาย
-การเข้าถึงนิพพาน
-อาสวะ
-การศึกษาธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๗๑ มุนีเหล่าใด เป็นผู้ไม่เบียดเบียน สำรวมแล้ว ด้วยกายเป็นนิตย์ มุนีเหล่านั้น ย่อมไปสู่ฐานะอัน ไม่จุติ ซึ่งเป็นที่คนทั้งหลายไปแล้วไม่เศร้าโศก, เรื่องนางปุณณทาสี สทา ชาครมานาน อโหรตตานุสิกขิน นิพฺพานํ อธิมุตฺตานํ อฏฐ์ คจฺฉนฺติ อาสวาติ อาสวะทั้งหลาย ของผู้ตื่นอยู่ทุกเมื่อ มีปกติ ตามศึกษาทั้งกลางวันกลางคืน น้อมไปแล้วสู่พระ นิพพาน ย่อมถึงความตั้งอยู่ไม่ได้ ภุตวา ติณปริมาส ภุตฺวา อาจามกุณฺฑก์ เอตนฺเต โภชน์ อาสิ กสมาทานิ น ภุญช ยตฺถ โปส์ น ชานนุติ ชาติยา วินเยน วา พหุ ตตฺถ มหาพรหม อปิ อาจามกุณฑ ตุวณฺจ โข นํ ปชานาสิ ยทิสาข์ หยุตฺตโม ชานนฺโต ชานมาคมุม น เต ภิกฺขามิ กุณฑกนฺติ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More