ความประพฤติของพราหมณ์ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 186
หน้าที่ 186 / 204

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเน้นถึงหลักการปฏิบัติของพราหมณ์ที่ไม่ควรทำลายชีวิตหรือจองเวรให้แก่กัน เขายกตัวอย่างถึงการที่พราหมณ์ควรหลีกเลี่ยงความเกียดกันและอารมณ์ที่ทำให้เกิดความทุกข์ โดยยกเรื่องราวของพระนางมหาปชาบดีโคตมีมาเป็นตัวอย่างเพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำรวมในร่างกาย วาจา และใจ เพื่อให้เป็นพราหมณ์ที่แท้จริงและมีจิตใจที่ประเสริฐ

หัวข้อประเด็น

-ความประพฤติของพราหมณ์
-การจัดการกับอารมณ์
-ความสำรวมในร่างกาย
-พระนางมหาปชาบดีโคตมี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๖๘ พราหมณ์ ไม่ควรประหารแก่พราหมณ์ ไม่ควร จองเวร)แก่เขา น่าติเตียนพราหมณ์ผู้ประหาร พราหมณ์ น่าติเตียนพราหมณ์ผู้จองเวร) ยิ่งกว่า พราหมณ์ผู้ประหารนั้น. ความเกียดกันใจ จากอารมณ์อันเป็นที่รักทั้ง หลายใด ความเกียดกันนั่น ย่อมเป็นความประเสริฐ ไม่น้อยแก่พราหมณ์ ใจอันสัมปยุตด้วยความเบียด เบียน ย่อมกลับได้จากวัตถุใดๆ ความทุกข์ย่อม สงบได้เพราะวัตถุนั้นๆ นั่นแล เรื่องพระนางมหาปชาบดีโคตมี ยสฺส กาเยน วาจาย มนสา นตฺถิ ทุกกฏ สํวุฒิ ตีหิ ฐาเนหิ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ความชั่วทางกาย วาจาและใจ ของบุคคลใด ไม่มี เราเรียกบุคคลนั้นผู้สำรวมแล้วโดยฐานะ ว่า เป็นพราหมณ์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More