เรื่องพระสารีบุตรและพระมหาโมคคัลลานเถระ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 197
หน้าที่ 197 / 204

สรุปเนื้อหา

เรื่องราวเกี่ยวกับพระสารีบุตรเถระที่กล่าวถึงความหวัง และความหมายของผู้ที่ปราศจากความหวังในโลกนี้และโลกหน้า โดยจะเรียกเขาว่าพราหมณ์ นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงพระมหาโมคคัลลานเถระที่ไม่มีความอาลัยและความสงสัย ซึ่งเขาถูกเรียกว่าเป็นพราหมณ์เช่นกัน รวมถึงการกล่าวถึงพระเรวตเถระ และกล่าวถึงการปราศจากความทุกข์เพื่อเข้าสู่สภาวะที่สูงสุดในธรรมะ

หัวข้อประเด็น

-พระสารีบุตรเถระ
-พระมหาโมคคัลลานเถระ
-ความหวังในชีวิต
-การสิ้นสุดของกิเลส
-คำสอนทางธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๗๙ เรื่องพระสารีบุตรเถระ อาสา ยสฺส น วิชฺชนฺติ อสฺมี โลเก ปรมฺหิ จ นิราศาส์ วิสํยุตต์ ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ ความหวังของผู้ใด ไม่มีในโลกนี้และโลกหน้า เราเรียกผู้นั้นซึ่งไม่มีความหวัง พราก(กิเลส)ได้ แล้วว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระมหาโมคคัลลานเถระ ยสุสาลยา น วิชฺชนฺติ อญฺญาย อกก อมโตคร่ อนุปปตต์ ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ ความอาลัยของผู้ใดไม่มี บุคคลใดรู้ชัดแล้ว เป็น ผู้ไม่มีความสงสัยเป็นเหตุกล่าวว่าอย่างไร เรียกบุคคลนั้น ผู้หยั่งลงอมตะ ตามบรรลุแล้วว่า เป็นพราหมณ์. เรื่องพระเรวตเถระ โยธ ปุญฺญญฺจ ปาปญฺจ อุโภ สงค์ อุปจฺจคา อโสก์ วิรช์ สุทฺธ์ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ เรา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More