การรับรู้ความตายและการไว้ทุกข์ คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 141
หน้าที่ 141 / 204

สรุปเนื้อหา

ในข้อความนี้กล่าวถึงความรู้สึกของผู้คนที่ร้องไห้เมื่อสูญเสียคนที่รักหรือเมื่อเผชิญกับการตาย ทั้งยังตั้งคำถามเกี่ยวกับความหมายของการร้องไห้ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่ออยู่ในภาวะที่ไม่สามารถเห็นคนที่รักได้ ข้อความยังกล่าวถึงเรื่องของการเวียนว่ายตายเกิด และการมีชีวิตต่อไปอย่างถูกต้องเพื่อไม่ให้สูญเสียโอกาสจากสังสารวัฏ ความสำคัญของการตระหนักถึงชีวิตและความตายเป็นสิ่งที่อยู่ในใจของทุกคน

หัวข้อประเด็น

-การรับรู้ความตาย
-การไว้ทุกข์
-การดำเนินชีวิต
-ความรู้สึกจากการสูญเสีย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๑๒๓ โยม ชนทั้งหลายย่อมร้องไห้ถึงคนที่ตายไปแล้ว หรือยังเป็นอยู่ (แต่) ไม่ปรากฏ โยม โยมเห็นฉัน ซึ่งเป็นอยู่ ไฉนจึงร้องไห้ถึงฉันเล่า โยม มติ วา ปุตฺต โรทนฺติ โย วา ชีวํ น ทิสสติ โย จ กาเม จชิตวาน ปูนราวๆตเต อิธ ต์ วาปิ ปุตฺต โรทนฺติ ปูน ชีว์ มโต หิ โสติ ลูก (ถูกแล้ว) ชนทั้งหลาย ย่อมร้องไห้ถึงชนที่ตาย ไปแล้วหรือยังเป็นอยู่(แต่)ไม่ปรากฏ ก็ผู้ใดละกาม ทั้งหลายได้แล้ว ยังจะเวียนมาในกามนี้อีก ลูก ชน ทั้งหลาย ย่อมร้องไห้ถึงผู้นั้นบ้าง เพราะเขา(ถึง) เป็นอยู่ต่อไป ก็เหมือนตายแล้ว กุกกุลา อุภโต ตาต กุกกุล ปติตุมิจฉ นรกา อุพฺภโต ตาต นรก์ ปติตุมิจฺฉสีติ. พ่อ พ่อถูกยกขึ้นจากเถ้าถึงแล้ว ยังปรารถนาจะ ตกลงสู่เถ้าดึง(อีก) พ่อ พ่อถูกยกขึ้นจากเหวแล้ว ยังปรารถนาจะตกลงไปสู่เหว (อีก).
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More