ความเข้าใจในชีวิตและความตาย : หน้า 117/204

อิธ วสฺสํ วสิสฺสามิ อิติ พาโล วิจินเตติ อิธ เหมนฺตคิมุติสุ อนุตราย น พุชุมตีติ ଗ คนพาลย่อมคิดว่า เราจักอยู่ในที่นี้ตลอดฤดูฝน จักอยู่ในที่นี้ในฤดูหนาวและฤดูร้อน หารู้อันตรายไม่ เรื่องนางกีสาโคตมี โย จ วสฺสสต์ ชีเว อปสฺสํ อมต์ ปท์ เอกาห์ ชีวิต เสยฺโย ปสฺสโต อมต์ ปทนฺติ ก็ ผู้ใดไม่เห็นบทอันไม่ตาย จึงเป็นอยู่สิ้น ๑๐๐ ปี ความเป็นอยู่วันเดียวของผู้เห็นอมตบท ยังประเสริฐ กว่าความเป็นอยู่ของผู้นั้น นํ ปุตฺตปสฺสมฺมตฺต์ สุตติ คานํ มโหโฆว พยาสตฺตมนส์ นรํ มาจุ อาทาย คจฺฉตีติ มัจจุ พานระนั้น ผู้มัวเมาในบุตรและปศุสัตว์ ผู้มี ใจข้องในอารมณ์ต่างๆ ไป เหมือนห้วงน้ำใหญ่พัด เอาชาวบ้านผู้หลับไป ฉะนั้น