0 ครั้ง
ในบทนี้กล่าวถึงความรู้แจ้งของบัณฑิตที่ไม่ยินดีในกาม การเข้าใจในความสิ้นไปแห่งตัณหา และการแสวงหาที่พึ่งที่แท้จริงในสังฆะ พระพุทธและธรรมะ โดยเน้นว่าแม้ในยามทุกข์มนุษย์ยังแสวงหาที่พึ่งในภูเขา ป่า และอาราม เมื่อมีภัยคุกคาม การพึ่งพาในสิ่งเหล่านี้อาจนำไปสู่การหลุดพ้นจากทุกข์ และการตระหนักถึงอริยสัจจะช่วยให้เกิดความเข้าใจในความทุกข์และทางออกจากมันได้อย่างถูกต้อง
-ความรู้แจ้ง
-ความยินดีในสิ่งที่สูงส่ง
-การหลุดพ้นจากตัณหา
-การแสวงหาที่พึ่ง
-ความสำคัญของสังฆะ
-อริยสัจในพระพุทธศาสนา