การควบคุมจิตและการทรงธรรมในพระพุทธศาสนา คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 105
หน้าที่ 105 / 204

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงความโศกและการควบคุมจิตใจที่มั่นคง ซึ่งเกิดขึ้นจากการฝึกฝนในทางแห่งธรรม การที่ผู้มีจิตมั่นคงและไม่ประมาทจะไม่ต้องเผชิญกับความโศก และผู้ที่ศึกษาธรรมจะเห็นความจริง แม้จะฟังเพียงน้อยนิดไป การต่อสู้กับความไม่ประมาท ในบทนี้ยังมีการกล่าวถึงพระลกุณฏกภัททิยเถระและคำสอนของพระองค์เกี่ยวกับการดำรงอยู่ในธรรมและการเข้าใจธรรมอย่างแท้จริง.

หัวข้อประเด็น

- ความโศกในชีวิต
- การควบคุมจิต
- การฟังธรรม
- พระลกุณฏกภัททิยเถระ
- การทรงธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

โสกา น ภวนฺติ ตาทิโน อุปสนฺตสฺส สทา สตีมโตติ ความโศกทั้งหลาย ๘๗ ย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้มีจิตมั่นคง ไม่ประมาท เป็นมุนี ศึกษาในทางแห่งโมนปฏิบัติ ผู้คงที่ ระงับแล้ว มีสติทุกเมื่อ น ตาวตา ธมฺมธโร ยาวตา พหุ ภาสติ โย จ อปฺปิ สุตฺวาน ส เว ธมฺมธโร โหติ ธมฺม กาเยน ปสฺสติ โย ธมฺม น ปมชฺชตีติ บุคคล ไม่ชื่อว่าทรงธรรม เพราะเหตุที่พูดมาก ส่วนบุคคลใด ฟังแม้นิดหน่อย ย่อมเห็นธรรมด้วย นามกาย บุคคลใด ไม่ประมาทธรรม บุคคลนั้นแล เป็นผู้ทรงธรรม. เรื่องพระลกุณฏกภัททิยเถระ น เตน เถโร โหติ เยนสฺส ปลิต สิโร ปริปกโก วโย ตสฺส โมฆชิณโณติ วุจฺจติ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More