ความหมายของพราหมณ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 202/204

๑๘๔ ยสฺส ค น ชานนฺติ เทวา คนธพุพมานุสา ขีณาสวํ อรหนุนํ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ผู้ใด รู้จุติและอุบัติของสัตว์ทั้งหลาย โดยประการ ทั้งปวง เราเรียกผู้นั้นซึ่งไม่ข้อง ไปดี รู้แล้วว่าเป็น พราหมณ์. เทพดา คนธรรพ์และหมู่มนุษย์ ย่อมไม่รู้คติของ ผู้ใด เราเรียกผู้นั้น ซึ่งมีอาสวะสิ้นแล้ว ผู้ไกลกิเลส ว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระธรรมทินนาเถรี ยสฺส ปุเร จ ปจฺฉา จ มชฺเญ จ นตฺถิ กิญจน์ อกิญฺจน์ อนาทานํ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ ความกังวลในก่อน ในภายหลังและในท่ามกลาง ของผู้ใดไม่มี เราเรียกผู้นั้น ซึ่งไม่มีความกังวล ไม่มีความยึดมั่นว่า เป็นพราหมณ์ เรื่องพระอังคุลิมาลเถระ อุสภ์ ปวร์ วีร์ มเหสี วิชิตาวินํ อเนช์ นหาตก์ พุทธ์ ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ