การพูดเท็จและบาปในทางพระพุทธศาสนา คาถาธรรมบท ภาค ๕-๘.๑ หน้า 54
หน้าที่ 54 / 204

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงการพูดเท็จและผลกระทบที่มีต่อชีวิตหลังความตาย รวมถึงการอธิบายถึงบุคคลที่มีคุณธรรมและการเห็นผลของการให้ทาน และความสำคัญของการสงบจิตในทางพระพุทธศาสนา และช่วยให้เข้าใจว่าความกตัญญูและการทำความดีส่งผลต่อความสุขอย่างไร รวมถึงการนำมาสู่วิถีทางแห่งการพ้นทุกข์ที่แท้จริงในโลกหน้า ที่สุดของความสุขคือการได้เป็นพราหมณ์ในโลกหน้า การศึกษาในหัวข้อนี้เป็นการสนับสนุนให้ผู้คนหันมาสอนใจตนเองและดำเนินชีวิตอย่างมีศีลธรรม และเข้าใจว่าการทำดีมีผลต่อการไปสู่อาณาณแห่งเทวโลกได้อย่างไร

หัวข้อประเด็น

-พูดเท็จ
-บาปในพระพุทธศาสนา
-มุสาวาท
-การให้ทาน
-คุณธรรมและกรรมดี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

៣៦ เอกธมุมมติตสุส วิติณฺณปรโลกสฺส มุสาวาทิสฺส ชนฺตฺโน นตฺถิ ปาปี อการยนติ บาปอันชนผู้ก้าวล่วงธรรมอย่างเอกเสีย ผู้มัก พูดเท็จ ผู้มีปรโลกอันล่วงเลยเสียแล้ว ไม่พึงทำ ย่อมไม่มี เรื่องอสทิสทาน อสุภ์ ปวร์ วีร์ มเหสี วิชิตาวินํ อเนช์ นหาตก์ พุทธ์ ตมห์ พรูมิ พราหมณนฺติ เรากล่าวบุคคลผู้องอาจ ผู้ประเสริฐ ผู้แกล้วกล้า ผู้แสวงหาคุณอันใหญ่ ผู้ชนะโดยวิเศษ ผู้ไม่หวั่นไหว ผู้ล้างแล้ว ผู้ตรัสรู้แล้วนั้น ว่าเป็นพราหมณ์ น เว กทริยา เทวโลก์ วชนฺติ พาลา หเว นปฺปส์สนฺติ ทาน ธีโร จ ทานํ อนุโมทมาโน เตเนว โส โหติ สุขี ปรตฺถาติ พวกคนตระหนี่จะไปสู่เทวโลกไม่ได้เลย พวกชน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More