การปฏิบัติธรรมเพื่อการหยุดนิ่ง : หน้า 94/111

3. วางใจนิ่งๆ ในกลางท้องที่เรามั่นใจว่า คือ ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ถ้าหากว่า นึกถึงภาพดวงแก้วแล้ว มันอดลุ้น อดเร่ง อดเพ่ง อดจ้องไม่ได้ ทั้งๆ ที่มันอดได้ แต่ว่า ไม่ยอมอด ทำให้ปวดหัว ปวดศีรษะ ปวดไปทั้งเนื้อทั้งตัวเลย ถ้าอย่างนี้ก็ไม่ต้องไปนึกถึงภาพ กำหนดใจหยุดนิ่งๆ ในกลางท้อง ณ จุดที่เรามั่นใจว่า เป็นฐานที่ 7 4. ให้มุ่งที่ใจหยุดแทนการมุ่งเห็นภาพ “ความสบาย เบา สบาย ตัวขยาย นานๆ ก็จะเห็นดวง หรือองค์พระรัวๆ ลางๆ สักทีหนึ่งหลวงพ่อ เชื่อว่า การที่เริ่มต้นได้ถูกต้อง แม้มันจะยังไม่ทันใจเราในตอนนี้ แต่ผลต่อไปนั้นจะให้ผลระยะยาวที่ถูกต้อง และเป็นที่พึ่งให้กะเราได้ เราจะมีความสุขต่อการปฏิบัติธรรมเมื่อเราทำได้ถูกต้อง และการเห็นภาพมันจะ ตามมาเอง มันจะเป็นผลพลอยได้ ซึ่งมันต้องเห็นอยู่ดี เพราะแสงสว่างมันเกิด เกิดเมื่อใจหยุดนิ่งได้ถูกส่วน ที่ใจหยุดนิ่งได้ถูกส่วน เพราะเราทำถูกต้อง ถูกวิธี ดูเหมือนช้า ไม่ค่อยทันใจพวกเรา แต่ความจริงนั้นเร็วมาก เรามองมุมกลับ เราตรีกองค์พระได้ ดวงแก้วได้ แต่มันแข็ง มันกระด้าง แล้วก็ปวดหัว หน้านิ่ว คิ้ว ขมวดทุกที แล้วก็ไม่มีประสบการณ์อะไรใหม่ๆ เห็นกระด้างๆ อย่างนี้ แล้วมันก็ไม่ไปไหน ทำให้เราเบื่อหน่าย การเริ่มต้นที่มันยังไม่ถูกต้องสมบูรณ์ มันดีตอนแรก แต่ระยะไกลๆ มันไม่ไปไหน แต่จะทำให้เราเบื่อการนั่ง แล้วพลอยไม่เชื่อว่า คนอื่นที่เขาเข้าถึงกันยังไง เขาไปเห็นกันยังไง จะไม่เชื่อ ดูเหมือนเร็วแต่มันจะช้า แต่ถ้าหากว่าเริ่มต้นถูกต้องนี้ ดูเหมือนช้าแต่มันจะเร็ว แม้ว่าไม่มีทางลัดอื่นใดก็ตาม แต่ถ้าเราทำ ถูกต้อง ถูกวิธีการแล้วนี้ มันก็จะลัดของมันไปเอง คือย่นระยะเวลาไปเอง เพราะฉะนั้นให้มามุ่งเรื่องฝึกใจ ให้หยุด ให้นิ่ง แล้วก็ให้ได้รับความสุขทุกครั้งที่เราปฏิบัติไม่มากก็น้อย หรืออย่างน้อย ก็ไม่ทุกข์ ไม่มึน ไม่ซึม ไม่เกร็ง ไม่เครียด ระบบประสาทกล้ามเนื้อ ไม่เบื่อหน่ายการนั่ง อย่างน้อยก็ต้องให้ได้ขนาดนี้ อย่างดีก็คือ ให้ได้รับความสุขทุกครั้งแม้แวบเดียว การที่ได้รับความสุขทุกครั้งที่เรานั่ง แม้ไม่นาน นั่นก็เป็นเครื่องยืนยัน ว่า เราปฏิบัติถูกต้องการปฏิบัติถูกต้อง เป็นสิ่งบ่งชี้ว่า เราจะต้องไปถูกทาง และจะมีประสบการณ์ภายในที่ ดีขึ้นไปเรื่อยๆ มาย้ำตรงนี้นะลูกนะ ย้ำตรงนี้ ตรงนี้ให้เยอะๆ” เพราะฉะนั้นให้มุ่งเรื่องฝึกให้หยุดให้นิ่ง แล้วก็ให้ได้รับความสุขทุกครั้งที่เราปฏิบัติ 5. ทำใจหยุดนิ่งเฉย มองเรื่อยไปไม่ต่อต้านทุกความคิด “การทำใจให้หยุดนิ่งเฉยๆ ไม่กำหนดอะไรเลย เหมาะสำหรับ คนที่จินตนาการไม่เป็น สร้าง มโนภาพไม่เป็น พอจะนึกถึงดวงแก้ว หรือว่าองค์พระทีไร ปวดหัวทุกที เพราะอดที่จะไปเค้นภาพไม่ได้ ทำให้ ปวดหัว แล้วก็ไม่ได้สุขที่เกิดจากสมาธิ พลอยเป็นเหตุให้เบื่อการทำภาวนา และทำให้น้อยใจว่าตัวเราคงจะ - พระราชภาวนาวิสุทธิ์, พระธรรมเทศนา, 6 มิถุนายน 2541. บทที่ 6 ค วามเครียด ความตึง และวิธีแก้ไข DOU 85