เรื่องราวของหลวงพ่อวัดปากน้ำ : หน้า 30/188

12 ต า ม ร อ ย พ ร ะ ม ง ค ล เ ท พ ม นี เราเดินไปจนถึงท้ายวัด มองไปยังตรงข้ามก็เห็นบ้านเรือนเรียงรายไปตามริมคลอง ในช่วงที่ได้พูดคุยกับชาวบ้าน และพระในวัด จึงได้ทราบว่าบ้านของหลวงพ่อวัดปากน้ำ เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมแล้ว ของเดิมนั้นเป็นเครื่องผูก พระท่านก็ถามว่า “รู้จักเครื่องผูกไหม?” เราก็ตอบว่า “ไม่รู้จักครับ” ท่านก็บอกว่า “ก็ทำด้วยไม้ลำมัดๆ กันไว้” ไม้ลำ คือ ไม้ไผ่เป็นลำๆ ผูกมัดกันไว้ นี่คือสภาพบ้านโดยทั่วไปในสมัยนั้น ชาวบ้านเล่าด้วยความภูมิใจว่า หมู่บ้านแห่งนี้เป็นที่ประสูติของสมเด็จพระสังฆราช องค์ก่อนโน้น คือ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณณ สิริมหาเถร) วัดพระเชตุพนฯ และเป็นดินแดนถิ่นกำเนิดของพระอาจารย์ที่เก่งกล้าใน ด้านการปฏิบัติทางจิตอีกหลายรูป เรามองข้ามลำน้ำไปยังจุดที่พระท่านชี้ให้ดูว่าเป็นบ้านของหลวงพ่อวัดปากน้ำ และระลึกถึงท่านว่า ท่านเกิดที่นี่เมื่อปี พ.ศ.๒๔๒๗ มีพี่สาว ๑ คน และน้องชาย ๓ คน สมัยเป็นเด็ก ท่านช่วยเลี้ยงวัว เมื่อวัวพลัดหลงหายไป ท่านจะตามหาจนกว่าจะพบ ถ้าไม่พบก็ไม่ยอม กลับบ้าน เวลาใช้งานวัวก็จะไม่ใช้เกินกำลัง ถึงเวลาก็ให้พัก เพลก็หยุด ถือตามคติโบราณ ที่ว่าถ้าใช้งานจน “เพลคาบ่าวัว” แล้วจะบาปนัก จิตใจของท่านมีเมตตาอย่างนี้ เมื่อหันหน้ากลับมาดูสภาพภายในวัดสองพี่น้อง เที่ยวเดินชมไปรอบๆ วัด แล้ว ได้ระลึกถึงหลวงพ่อวัดปากน้ำว่า สมัยเมื่อท่านอายุได้ ๙ ขวบ ท่านข้ามฟากคลองจากบ้านมาเรียนหนังสือกับพระ น้าชายของท่าน ที่วัดสองพี่น้องนี้เอง จนกระทั่งพระน้าชายลาสิกขาแล้ว ท่านจึงไปเรียน ต่อที่วัดบางปลา อ.บางเลน จ.นครปฐม เมื่อหลวงพ่ออายุได้ ๒๒ ปี วันหนึ่งในเดือน 5 ข้างขึ้น (ราวๆ เดือนพฤษภาคม พ.ศ.๒๕๔๙) หลังจากที่ท่านคุมข้าวลงเรือและสั่งการลูกจ้างให้นำไปขายที่กรุงเทพฯ แล้ว ตัวท่านก็เข้าอยู่วัด หัดท่องจำวิธีบรรพชาอุปสมบท และศึกษาพระวินัยอยู่ ๒ เดือน จนถึง กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๔๙ (เดือน ๘) ท่านก็ได้อุปสมบท ที่โบสถ์วัดสองพี่น้องแห่งนี้