เทศนาเรื่อง พุทธอุทานคาถา : หน้า 49/188

ทีเดียว ต า ม ร อ ย พ ร ะ ม ง ค ล เ ท พ ม นี 31 ๕. เทศนาเรื่อง พุทธอุทานคาถา แสดงเมื่อ ๑๐ ธันวาคม ๒๔๙๗ “ผู้เทศน์นี้สอน เป็นคนสอนเอง ๒๓ ปี ๕ เดือนนี้ ได้ทำไปอย่าง นี้แหละ ไม่ถอยหลังเลย ยังไม่สุดกายของตัวเอง...” จากหลักฐานในคำเทศนาของหลวงพ่อ พอจะคำนวณได้ดังนี้ ในเทศนาเรื่อง ขันธปริตร ท่านบอกว่า กลางเดือน ๘ ครบ ๒๓ ปี เต็มเดือนเต็มวัน วันเข้าพรรษา คือ วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๘ เป็นวันต่อจากวันอาสาฬหบูชา ซึ่งคือ วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๔ การนับเดือนนั้นจะเริ่มจากขึ้น 9 ค่ำ ไปจนถึงแรม ๑๔, ๑๕ ค่ำ จึงหมดเดือน กลางเดือน ๘ ที่หลวงพ่อพูดถึงจึงเป็นวันเข้าพรรษา ถ้าคิดว่ากลางเดือน ๔ คือวันเข้าพรรษา วันนั้นก็จะเป็นวันเริ่มทำวิชชาของ หลวงพ่อวัดปากน้ำเป็นแน่ทีเดียว ในเทศนาเรื่อง มหาสติปัฏฐานสูตร ท่านบอกว่า ๒๓ ปี ออกพรรษานี้ก็ ๓ เดือนเต็มละ ซึ่งก็คือวันเข้าพรรษา เป็นวันที่หลวงพ่อเริ่มทำวิชชา เพราะเข้าพรรษาเริ่มแรม ๑ ค่ำ เดือน ๘ และออกพรรษาเมื่อแรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑ รวมระยะเวลา ๓ เดือนเต็ม จึงพอจะคำนวณได้ว่า วันเข้าพรรษาของปี พ.ศ. ๒๔๗๔ ซึ่งตรงกับราวๆ เดือน กรกฎาคม ๒๔๗๔ เป็นวันที่หลวงพ่อวัดปากน้ำเริ่มทำวิชชา วันที่เริ่มทำวิชชาเป็นวันสำคัญยิ่ง เป็นวันที่หลวงพ่อวัดปากน้ำเริ่มรวมทีมสู้อย่าง จริงจัง ซึ่งจะแบ่งผู้ทำวิชชา เป็น ๒ ผลัดๆ ละ 5 ชั่วโมง นั่งสมาธิติดต่อกัน 5 ชั่วโมง พัก 5 ชั่วโมง แล้วมานั่งอีก 5 ชั่วโมง พัก 5 ชั่วโมง อย่างนี้ เหมือนการทำงานเป็นกะของโรงงาน ท่านจึงเรียกว่าโรงงานทำวิชชา ปฏิบัติงานทางจิตนี้ ๒๔ ชั่วโมง ไม่ได้หยุด ช่วงเวลาที่ หลวงพ่อเทศน์นี้ ๒๓ ปีแล้ว ไม่ได้หยุด คิดดูเอาเถิดว่าท่านเอาจริงเอาจังต่อการศึกษา วิชชาธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพียงไร