การบังคับของพญามารและผลกระทบต่อมนุษย์ : หน้า 158/188

140 ต า ม ร อ ย พ ร ะ ม ง ค ล เ ท พ ม นี ให้ฟันกันได้ มารบังคับ มันบังคับได้อย่างนี้นะ ให้เป็นบ่าวเป็นทาสเขา ให้เลวทรามต่ำช้า ให้เป็นคนจนอนาถา ติดขัดทุกสิ่งทุกอย่าง เครื่องกิน เครื่องใช้บกพร่อง เครื่องกินเครื่องใช้ไม้สอยไม่มี มารเขาทำได้บังคับ ได้” (จาก สติปัฏฐานสูตร แสดงเมื่อ ๓ ตุลาคม พ.ศ.๒๔๙๗) งานของพระยามาร “เอ้า....ต่างว่ามีครอบครัวแล้วได้อะไรบ้าง ได้ลูกคนหนึ่ง แล้วเอา มาทำไมละ เอามาเลี้ยง ลูก ๑๐ คน เอาไปไว้เลี้ยง อย่างไรก็เลี้ยง บ่นโอ๊กแล้ว ได้ลูก 90 คน เอ้า...ได้ ๕๐ คน เอ้า เอาละสิคราวนี้ เอ้า...เปะปะไปซี อยากได้ลูก ใช่ไหมละ ไม่จริง เหลว โกงตัวเอง โกงตัวเอง ทำให้เลอะเลือน ไม่ เข้าไปค้นกายของตัวให้ถึงที่สุด ไม่ให้ตรวจตัวให้ถึงที่สุด เป็นมนุษย์กับเขาทั้งที เพราะเชื่อกิเลสเหล่านี้แหละจึงได้เลอะเลือน จะครองเรือนไปสักกี่ร้อยปี ก็ครองไปเถิด มันงานของคนอื่นเขาทั้งนั้น เรื่องของพญามารทั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องของตัว ไม่ใช่งานของตัว ไปทำงาน ให้พญามารเขาทั้งวันทั้งคืน เอาเรื่องอะไรไม่ได้ เพราะอะไรล่ะ เพราะไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เกิดมาพบอย่างไรก็ไปอย่าง นั้นแหละ เพราะไม่ได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ไม่ได้ฝึกใจ ในธรรมของพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ไม่ได้ฟังธรรมของสัตตบุรุษ ไม่ได้ ฝึกใจในธรรมของสัตตบุรุษ ความเห็นก็เลอะเลือนไปเช่นนี้” มารทำให้แก่และตาย (จาก สติปัฏฐานสูตร แสดงเมื่อ ๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๙๗ ) “สภาพความ (ความแก่ความตาย) เป็นเอง ปรุงแต่ง หรือว่าใคร ปรุงแต่งอยู่ที่ไหน เรื่องนี้หมดทั้งประเทศ หมดทั้งชมพูทวีป หมด ทั้งแสนโกฏิจักรวาล