ชีวิตและการตัดสินใจของหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ : หน้า 41/188

ต า ม ร อ ย พ ร ะ ม ง ค ล เ ท พ ม นี 23 คนบนเรือก็ถามสวนมาว่า “บ้านแพนไปทางไหนละ” ทิดชิ้นแปลกใจ เพราะคนท้องทุ่งภาคกลางนี้จะต้องรู้จักบ้านแพนดี เพราะเป็นชุม ทางค้าขายสินค้าและท่าเรือเมล์ กับทั้งนึกถึงพิรุธของเรือลำนี้ จึงรวบรวมกำลังถีบเรือ สองตอนให้ห่างออกไป แล้วกระโดดเข้าไปคว้ามีดในเรือ คนบนเรือสองตอนคงคิดว่า ทิดชิ้นเข้าไปคว้าปืน จึงถอยเรือออกห่างไป ทิดชิ้นก็ไม่รู้ว่าคนเหล่านี้จะมาปล้นเรือหรือเปล่า เพราะส่วนใหญ่นักปล้นเรือมัก ซุ่มปล้นเรือขาล่องกลับมาจากโรงสีมากกว่า แต่มันก็เป็นเหตุการณ์ตื่นเต้นที่ผ่านเข้ามา ในชีวิตพ่อค้าเรือข้าวของทิดชิ้น ส่วนชีวิตพ่อค้าเรือข้าวของเด็กน้อยอายุ ๑๔ ปี อย่างหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ สมัยเป็นฆราวาสนั้น ก็ผ่านเหตุการณ์ร้ายคล้ายอย่างนี้มาเหมือนกัน เมื่อค้าข้าวมาได้ ๕ ปี จนมีอายุได้ ๑๙ ปี หลวงพ่อได้เล่าเหตุการณ์ครั้งนั้น ไว้ ดังปรากฏในบันทึกว่า ท่านเกือบโดนโจรปล้น ที่คลองบางอีแท่น ทำให้ท่านได้คิดและ ตัดสินใจออกบวชตลอดชีวิต จนที่สุดได้บรรลุธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้รู้เรื่องราวของชีวิตไปตามความเป็นจริง ชีวิตของความยากลำบากในการแสวงหาทรัพย์ ย่อมพบกันแล้วทุกคน แต่จะมี ใครสักคนที่ได้คิดอย่างชีวิตของหลวงพ่อวัดปากน้ำ กระทั่งได้ตัดสินใจออกบวช และ ค้นคว้าธรรมอย่างจริงจัง จนได้พบ “วิชชาธรรมกาย” นำมาสอนให้กับชาวโลกได้รู้จัก ความจริงแท้ของชีวิต ชีวิตของทิดชิ้นเป็นตัวอย่างของชีวิตหลายๆ ชีวิตในโลก ที่แม้จะพบความยาก ลำบากในชีวิต แต่ก็ไม่พบการตัดสินใจที่จะทำชีวิตให้สูงขึ้นกว่านี้ได้อย่างไร ชีวิตของหลวงพ่อวัดปากน้ำเป็นชีวิตของบัณฑิตผู้มีปัญญา แม้จะมีชีวิตผ่านโลก มาเพียง ๑๙ ปี แต่ก็มีการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่ ในการมุ่งแสวงหาความเจริญยิ่งขึ้นไปให้กับ ชีวิต นั่นคือการออกบวช เพื่อแสวงหาความจริงแท้ของชีวิต ทำให้ไม่ต้องดำเนินรอย ตายตามไปอย่างกับบิดาและปุรพชนของท่าน หลวงพ่อท่านมีชีวิตที่ประเสริฐกว่า เพราะได้เข้าถึงสิ่งที่ประเสริฐ คือ “ธรรมกาย” และได้สั่งสอนเผยแผ่ “วิชชาธรรมกาย” ที่ท่านค้นพบ เพื่อชาวโลกจะได้ไม่ต้องดำเนินชีวิต