การเข้าถึงพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ : หน้า 167/188

ต า ม ร อ ย พ ร ะ ม ง ค ล เ ท พ ม นี 149 เข้าด้วย ผิดกัน (ผิดกันกับในปัจจุบันนี้ ที่ยิ่งแก่ยิ่งหมดความสวยงาม ยิ่งเหี่ยวแห้งลงไปเรื่อยๆ) โตหนักเข้าๆ สวยงามหนักเข้า โตหนักเข้า สวยงามหนักเข้า ไม่มีไขลงกัน มีแต่ไขขึ้นกันไป ไม่มีถอยกลับกัน พอครบบารมีของตนที่จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า หรือพระอรหันต์ อย่างใดอย่างหนึ่ง ก็เป็นพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ ไม่ต้องไปทรมานให้ อยู่ในบ้านในช่องตามชอบใจ พอครบกำหนดเข้า ก็เป็นพระพุทธเจ้า เป็นพระอรหันต์ทีเดียว เป็น พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ เวลาไปนิพพานไม่ต้องถอดสักกายหนึ่ง เหนื่อยยากลำบากแต่อย่างหนึ่งอย่างใด กายมนุษย์ กายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์ กายทิพย์ละเอียด กายรูปพรหม กายรูปพรหมละเอียด กายอรูปพรหม กายอรูปพรหม ละเอียด กายธรรม กายธรรมละเอียด กายธรรมโสดา กายธรรม โสดาละเอียด กายธรรมสกทาคา กายธรรมสกทาคาละเอียด กาย ธรรมอนาคา กายธรรมอนาคาละเอียด กายธรรมอรหัต กายธรรม อรหัตละเอียด ไม่มีถอดกันเลย ไปทั้งดุ้นทั้งก้อน ไปนิพพานหมดทั้งดุ้น ทั้งก้อนทีเดียว นี้ที่สมภารวัดปากน้ำรบกับพญามัจจุราช รบเท่านี้ แก้ให้เป็นอย่างนี้ รบความแก่ความตาย ถ้าไม่เป็นอย่างนี้ สมภารวัดปากน้ำไม่แรมราตรีที่อื่นละ ยอม ตาย ไม่ถอยกันเลย พระยามารแพ้เด็ดขาดเมื่อเวลาไร เวลานั้นหมดทุกข์ในโลก เท่าปลายผมปลายขน ก็ไม่มี หมดแก่ หมดเจ็บหมดตายในโลก เท่าปลายผมปลายขน ก็ไม่มี มีความสุขเหมือนอย่างกับท้าวสวรรค์ หรือเหมือนกับท้าวพรหม หรือเหมือนกับพระนิพพาน สุขขนาดนั้น เป็นสุขสำราญขนาดนั้น” (จาก ปัพพโตปมคาถา แสดงเมื่อวันที่ ๒๘ มีนาคม พ.ศ.๒๔๙๗)