ประวัติหลวงพ่อวัดปากน้ำ ตามรอยพระมงคลเทพมุนี (หลวงพ่อวัดปากน้ำ) หน้า 54
หน้าที่ 54 / 188

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอประวัติความเป็นมาของหลวงพ่อวัดปากน้ำ จากการเขียนของหลวงพ่อเองและสมเด็จพระสังฆราช โดยเฉพาะการเผยแพร่ธรรมวินัยในต่างจังหวัดเพื่อเป็นแนวทางการปฏิบัติของประชาชน ตลอดจนบทบาทของท่านในช่วงเวลาที่อยู่ที่วัดต่างๆ เช่น วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ และการมีความสนใจจากหน่วยงานปกครองในเรื่องการมั่วสุมประชาชน ทำให้ท่านต้องย้ายกลับมาอยู่ที่วัดปากน้ำเพื่อความสงบสุขของสังคม การยอมรับในตำแหน่งเจ้าอาวาสของหลวงพ่อวัดปากน้ำและบทบาทที่สำคัญในการเผยแพร่ความรู้ด้านกรรมฐานและการปฏิบัติธรรมในพื้นที่

หัวข้อประเด็น

-ประวัติหลวงพ่อวัดปากน้ำ
-การเผยแพร่ธรรมวินัย
-การปฏิบัติธรรม
-บทบาทในสังคม
-การดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส

ข้อความต้นฉบับในหน้า

36 ต า ม ร อ ย พ ร ะ ม ง ค ล เ ท พ ม นี ๑. จากประวัติหลวงพ่อวัดปากน้ำ เขียนโดย หลวงพ่อวัดปากน้ำ “...จนถึงออกพรรษารับกฐินแล้ว ก็ลาสมภารวัดบางคูเวียงไปสอน ที่วัดบางปลา ราว ๔ เดือน........ ๒. จากประวัติหลวงพ่อวัดปากน้ำ เขียนโดย สมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณณ สิริมหาเถระ) สมัยดำรงสมณศักดิ์เป็น พระธรรมวโรดม ....เมื่อมีความรู้พอสมควร ได้ออกจากวัดพระเชตุพนฯ ไปจำพรรษา ต่างจังหวัด เพื่อเผยแพร่ธรรมวินัยตามอัธยาศัยของท่าน แต่ส่วนมาก แนะนำทางปฏิบัติ การเทศนาท่านใช้ปฏิภาณ แหล่งสุดท้ายได้ไปอยู่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ จังหวัดสุพรรณบุรี ........ประชาชนได้เข้าปฏิบัติกันมาก สมัยนั้น การปกครองประเทศจัดเป็นมณฑล เจ้าเมืองสุพรรณบุรี และ สมุหเทศาภิบาล เกรงว่าจะเป็นการมั่วสุมประชาชน วันหนึ่งสมุหเทศาภิบาล มณฑลนครชัยศรี ได้พบกับสมเด็จพระวันรัต (ติสฺสทตฺตเถร) วัดพระ เชตุพนฯ เวลานั้นดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าคณะอำเภอภาษีเจริญ ได้ปรารภ ถึงเรื่องหลวงพ่อวัดปากน้ำ ไปทำพระกรรมฐานที่นั้น จะเป็นการไม่ เหมาะสมแก่ฐานะ ขอให้ทางคณะสงฆ์พิจารณาเรียกกลับ หลวงพ่อวัด ปากน้ำ จึงจากวัดพระศรีรัตนมหาธาตุมาด้วยความเคารพในการปกครอง แล้วมาอยู่วัดสองพี่น้อง จังหวัดเดียวกัน สมเด็จพระวันรัต (ติสฺสทตฺตเถร) วัดพระเชตุพนฯ ได้ดำรงตำแหน่ง เจ้าคณะอำเภอภาษีเจริญ จังหวัดธนบุรี ในยุคนั้นวัดปากน้ำเป็นพระ อารามหลวงวัดหนึ่งในอำเภอนั้นว่างเจ้าอาวาสลง พระคุณท่านหวังจะ อนุเคราะห์หลวงพ่อวัดปากน้ำให้มีที่อยู่เป็นหลักฐาน หวังเอาตำแหน่ง เจ้าอาวาสผูกหลวงพ่อไว้วัดปากน้ำ เพื่อไม่ให้เร่ร่อนไปโดยไม่มีที่อยู่เป็น หลักแหล่ง ครั้งแรกท่านได้พยายามปัดไม่ยอมรับหน้าที่ แต่ครั้นแล้วก็ จำต้องยอมรับด้วยเหตุผล
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More