การเดินทางและความสอนของหลวงพ่อวัดปากน้ำ : หน้า 32/188

14 ต า ม ร อ ย พ ร ะ ม ง ค ล เ ท พ ม นี ไม่เช่นนั้นเราคงจะได้ย้อนรอยการเดินทางจากบ้านของหลวงพ่อวัดปากน้ำในคลองสองพี่น้อง ล่องผ่านไปตามแม่น้ำท่าจีน แล้วมาขึ้นที่ท่าวัดบางปลา คงจะได้บรรยากาศดีไม่น้อย เราจากวัดบางปลามาในเวลาใกล้เที่ยง ฝากความทรงจำไว้ในห้วงความรู้สึกลึกๆ ถึงหลวงพ่อวัดปากน้ำ ผู้เป็นครูบาอาจารย์ของเรา ท่านเป็นบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ที่ค้นพบ “วิชชาธรรมกาย” ซึ่งสูญหายจากโลกนี้ไปแล้วให้กลับคืนมาได้ พระคุณอันยิ่งใหญ่นี้ยาก จะพรรณนาหรือทดแทนได้หมด เราได้เข้าใจชีวิต รู้เป้าหมายชีวิต เข้าใจธรรมะของพระพุทธเจ้ามากขึ้น ฯลฯ ก็ ด้วยอาศัยคำสอนคำอธิบายของท่าน ซึ่งได้มาจากธรรมะที่ท่านได้ปฏิบัติจนเข้าถึง หากไม่มีท่าน ผู้สละชีวิตเพื่อเข้าถึงธรรมให้ได้แล้ว เราคงจะไม่มีวันนี้ วันที่เรา เข้าใจว่าควรดำเนินชีวิตอย่างไรจึงจะเกิดประโยชน์สูงสุด เข้าใจว่าธรรมกายเป็นสิ่งที่เรา ต้องปฏิบัติให้เข้าถึง และคงจะไม่มีวันนี้วันที่เราพบความสุขที่แท้จริงของชีวิต รถทัวร์พาเรากลับมาถึงสถานีขนส่งสายใต้ในเวลาบ่ายต้นๆ ยังพอมีเวลาต่อรถ ไปยังวัดพระเชตุพนฯ ที่วัดพระเชตุพนฯ นี้ ครั้งหนึ่งท่านออกบิณฑบาตไม่ได้อาหารเลยมา ๒ วัน ท่าน ก็ยอมอด พอวันที่สาม ท่านบิณฑบาตได้ข้าวมา 9 ทัพพี กับกล้วยน้ำว้าอีก ๑ ผล เมื่อลง มือฉันไปได้คำหนึ่ง ท่านก็เหลือบไปเห็นแม่สุนัขผอมโซเดินมา คงจะอดอาหารมาหลายวัน เช่นเดียวกับท่าน ด้วยจิตเมตตาแต่ก็ยังหิว ท่านตัดสินใจปั้นข้าวที่เหลืออยู่อีกคำหนึ่ง และกล้วยน้ำว้าครึ่งลูก ให้เป็นทานแก่สุนัข แล้วอธิษฐานจิตว่า “ขึ้นชื่อว่าความอดอยากอย่างนี้ ขออย่าให้มีอีกเลย” หลวงพ่อได้พำนักที่วัดพระเชตุพนฯ เพื่อเรียนหนังสือ โดย เช้า เพล ฉันเช้าแล้วข้ามฟากไปเรียนที่วัดอรุณฯ กลับมาฉันเพลที่วัดพระเชตุพนฯ บ่าย เรียนที่วัดมหาธาตุฯ เย็น เรียนที่วัดสุทัศน์ฯบ้าง วัดสามปลื้มบ้าง กลางคืน เรียนที่วัดพระเชตุพนฯ แต่ก็ไม่ได้ไปเรียนติดๆ กันทุกวัน มีเว้นบ้างสลับกันไป