การต่อสู้ของพระพุทธเจ้าและมาร : หน้า 151/188

ต า ม ร อ ย พ ร ะ ม ง ค ล เ ท พ ม นี 133 ใหญ่สีดำ งาทั้งสองของมันเหมือนเงินบริสุทธิ์ งวงเหมือนงอนไถใหญ่ ฯ ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงทราบว่า นี่มารผู้มีบาป ดังนี้ แล้ว ได้ตรัสกะมารผู้มีบาป ด้วยพระคาถาว่า ท่านจำแลงเพศทั้งที่งามและไม่งาม ท่องเที่ยวอยู่ตลอดกาลอันยืด ยาวนาน มารผู้มีบาป เอ๋ย ไม่พอที่ท่านจะทำการจำแลงเพศนั้นเลย ดูกร มาร ผู้กระทำซึ่งที่สุด ตัวท่านเป็นผู้ที่เรากำจัดเสียได้แล้ว ฯ ครั้งนั้นแล มารผู้มีบาปเป็นทุกข์เสียใจว่า พระผู้มีพระภาคทรง รู้จักเรา พระสุคตทรงรู้จักเรา ดังนี้ จึงได้อันตรธานไปในที่นั้นเอง ฯ” มิใช่เพียงเท่านี้ เรื่องราวการรบกวนของมารที่กระทำต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าขณะ ที่พระองค์เพิ่งจะตรัสรู้ใหม่ๆ ยังมีอีกหลายสิบเรื่อง ชัยชนะที่พระพุทธองค์มีต่อมารในแต่ ละครั้งเหมือนการเอามือไล่แมลง แมลงวัน ไม่นานมารก็มารบกวนอีก แต่ก็ได้เพียงมา รบกวนเท่านั้น หาได้ทำอันตรายใดๆ แก่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ไม่ จนกระทั่งพระพุทธองค์ทรงเผยแผ่สั่งสอนสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้พ้นจากอำนาจ ของมาร มารก็ยังได้ตามมารบกวนอีก โดยในวันหนึ่งมารก็มาทูลขอให้พระองค์เลิกสอน สรรพสัตว์ทั้งหลาย ในครั้งนั้น พระพุทธองค์ได้เสด็จไปโปรดพรหมในพรหมโลก ให้เข้าใจว่าการมีชีวิต ยืนยาวอยู่ในพรหมโลก หาใช่เป็นที่สุดแห่งทุกข์ไม่ ที่ที่มีความสุขยั่งยืนกว่าในพรหมโลก ยังมีอยู่ คือนิพพานยังมีอยู่ เมื่อพรหมทั้งหลายมีความเข้าใจเป็นอันดีแล้ว มีความเลื่อมใส ในพระผู้มีพระภาคเจ้า ขณะนั้นเองมารก็ได้ออกฤทธิ์มาห้ามการสั่งสอนของพระองค์ทีเดียว ใน พรหมนิมันตนิกสูตร มูลปัณณาสก์ มัชฌิมนิกาย สุตตันตปิฎก กล่าวไว้ว่า “ภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้น มารผู้ลามกเข้าสิงพรหมปริสัชชะองค์หนึ่ง แล้วกล่าวกะเราว่า “ท่านผู้นิรทุกข์ ถ้าท่านรู้จักอย่างนี้ ตรัสรู้อย่างนี้ ก็อย่าแนะนำ อย่าแสดงธรรม อย่าทำความยินดี กะพวกสาวกและพวกบรรพชิตเลย ภิกษุ ! สมณะและพราหมณ์พวกก่อนท่านผู้ปฏิญญาว่าเป็นพระ อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าในโลก สมณะและพราหมณ์พวกนั้นแนะนำ แสดงธรรม ทำความยินดีกะพวกสาวกและพวกบรรพชิต ครั้นกายแตก