จริตและสาเหตุแห่งการเกิดจริตต่างๆ MD 305 สมาธิ 5  หน้า 99
หน้าที่ 99 / 114

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้กล่าวถึงจริตในมนุษย์ซึ่งมีสาเหตุมาจากกรรมในอดีตชาติ อธิบายถึงการเกิดจริตต่างๆ เช่น ราคจริต โทสจริต และโมหจริต พร้อมทั้งการบำเพ็ญกุศลที่มีผลต่อจริตในคน โดยระบุถึงพระรัตนตรัยและกรรมนำไปสู่จุติในภพภูมิที่แตกต่างกัน นอกจากนี้ยังมีการอภิปรายเกี่ยวกับธาตุต่างๆ ที่มีอิทธิพลต่อจริตของบุคคล ในการถือว่าการทำดีและทำชั่วมีผลที่แตกต่างกันอย่างไร สรุปว่า การเรียนรู้และพิจารณากรรมเป็นสิ่งสำคัญเพื่อพัฒนาจิตใจและจริตของเราให้ดีขึ้น

หัวข้อประเด็น

-จริต
-ราคจริต
-โทสจริต
-โมหจริต
-กรรมในอดีตชาติ
-ธาตุทั้ง 4

ข้อความต้นฉบับในหน้า

จริต สาเหตุที่มีจริตต่างกัน การประกอบกรรมในอดีตชาติ ภพภูมิก่อนมาเกิด ธาตุทั้ง 4 ในขณะบำเพ็ญบุญกุศลจิตปรารภในการมีหน้ามีตา มี เป็นผู้ที่จุติมาจาก ราคจริต ชื่อเสียง ได้เสวยมนุษย์สมบัติ ทิพยสมบัติ เหล่านี้ เป็นต้น สวรรค์ หรือจุติมา อันเป็นตัวตัณหาราคะ ครุ่นคิดไปในการถือว่าเป็นตัว จากเปรต อสุรกาย ตนเรา เขา อันเป็นตัวทิฏฐิ ในขณะที่บำเพ็ญกุศล เกิดมีความขุ่นเคือง เสียใจ เสียดาย เป็นผู้จุติมาจาก โทสจริต | อิจฉาริษยา รำคาญ เกิดขึ้นในใจ อีกสาเหตุหนึ่งเป็นผู้ที่มี นรก พฤติกรรมมากไปด้วยการฆ่า การทำลาย การจองจ๋ามา ในชาติก่อน ในขณะบำเพ็ญกุศล ทำไปโดยไม่ได้คำนึงถึงเหตุผลในการ จุติมาจากสัตว์ กระทํา เพียงทํากันตามธรรมเนียมประเพณีที่เคยทำกันมา เดรัจฉาน ทำไปตามสมัยนิยม หรือเกิดความสงสัยในผลของกุศลที่ โมหจริต ตนทำ บางครั้งก็คิดฟุ้งไปในเรื่องอื่น ใจไม่ได้ตั้งมั่นอยู่ใน บุญกุศลที่กำลังทำอยู่ อีกสาเหตุหนึ่ง เป็นผู้ที่ชาติก่อน เพลิดเพลินในการดื่มน้ำเมาเป็นอาจิณ ไม่ชอบศึกษา สนทนาไต่ถามกับบัณฑิต ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ และธาตุ ลม มีกําลังเสมอ กัน ธาตุไฟ และ ธาตุ ลมมีกำลังมาก ธาตุดิน และธาตุน้ำ มีกำลังมาก ในขณะบำเพ็ญกุศลมัวแต่นึกถึงความเพลิดเพลินเรื่อง กามคุณ อารมณ์อันเป็นกามวิตก คิดในทางเกลียดชัง วิตกจริต ปองร้ายผู้อื่นอันเป็นพยาบาทวิตก หรือคิดไปในทาง เบียดเบียนทำลายผู้อื่น ให้ได้รับความเดือดร้อนใจอันเป็น วิหิงสาวิตก ในขณะบำเพ็ญกุศลมากไปด้วยความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย ส่วนมากจุติมาจาก สัทธาจริต ตลอดจนความเลื่อมใสที่เกิดเพราะเห็นรูปสมบัติสวยงาม สวรรค์ เพราะได้ยินกิตติศัพท์ว่าดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ เพราะได้ฟัง ธรรมของผู้ที่ฉลาดในการแสดง ในขณะบำเพ็ญกุศลอยู่ได้ระลึกนึกคิดด้วยว่า การทำดีย่อม ส่วนมากจุติมาจาก ได้รับผลดี การทําความชั่วย่อมได้รับผลชั่ว สัตว์ทั้งหลาย สวรรค์ มีกรรมเป็นของตัวเอง ตัวจะต้องได้รับผลของกรรมนั้น สัตว์ พุทธิจริต ทั้งหลายตลอดจนตัวเราเองสักแต่ว่าเป็นรูปเป็นนามมีความ ไม่เที่ยง ทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้ ไม่ใช่ตัวตน บังคับบัญชา ไม่ได้ หรือได้ตั้งความปรารถนาว่า ด้วยอำนาจแห่งกุศล ผลบุญนี้ขอจงเป็นปัจจัยให้ได้เกิดเป็นคนมีปัญญาต่อไป 90 DOU สมาธิ 5 ห ลั ก ส ม ก วิ ปั ส ส น า ก ม ม ฏ ฐ า น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More