ความเพียรในการศึกษาและวิปัสสนาของหลวงปู่ : หน้า 30/157

GL 305 ปฏิปทามหาปูชนียาจารย์ : หน้า 30/157 เล่าเรื่องการศึกษาที่ทรหดของหลวงปู่และปฏิบัติวิปัสสนาในพระพุทธศาสนาอย่างหมาะสม

30 ก.ย. 2564

0 ครั้ง

ความเพียรในการศึกษาและวิปัสสนาของหลวงปู่ GL 305 ปฏิปทามหาปูชนียาจารย์ หน้า 30

หน้าที่ 30 / 157

สรุปเนื้อหา

หลวงปู่มีความรักในการศึกษาและพยายามเรียนรู้ไม่ว่าจะต้องลำบากขนาดไหน ท่านใช้เวลาเรียนรู้ทั้งในวัดและที่ต่างๆ แม้ต้องเดินทางหลายแห่ง แต่การทำงานหนักนี้ก็ได้รับการสนับสนุนโดยแม่ค้าหนึ่งท่านที่มีความเลื่อมใสในตัวท่าน ต่อมาเมื่อหลวงปู่เป็นเจ้าอาวาส ก็ได้จัดการศึกษาและตั้งโรงเรียนสอนบาลีเพื่อช่วยเหลือพระภิกษุและสามเณรให้มีความรู้ ท่านก็ยังได้เรียนวิปัสสนาอย่างจริงจังเพื่อพัฒนาจิตใจ ขณะเดียวกัน การศึกษาทางบาลีเกิดการเปลี่ยนแปลง หลวงปู่จึงต้องปรับตัวและเล็งเห็นถึงความสำคัญของการปฏิบัติอย่างตรงไปตรงมา โดยตลอดเวลานั้นหลวงปู่เชื่อในความกุศลและการสนับสนุนซึ่งกันและกันในเส้นทางที่ยากเย็นนี้

หัวข้อประเด็น

-การศึกษาในพระพุทธศาสนา
-หลวงปู่และความเพียร
-โรงเรียนสอนบาลี
-การปฏิบัติวิปัสสนา
-การสนับสนุนในทางธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ด้วยความรักในการศึกษาของหลวงปู่ เมื่อท่านไปเรียน ท่านจะนำหนังสือเรียนวิชาที่นักเรียนท่านอื่น เรียนอยู่ไปด้วย เพื่อจะได้ฟังในเวลาที่อาจารย์สอนวิชาอื่นๆ เพราะท่านต้องการมีความรู้มากๆ ดังนั้น หลวงปู่จึงต้องแบกหนังสือไปเรียนครั้งละหลายๆ ผูกจนไหล่ลู่ หลวงปู่เดินทางไปเรียนกับพระอาจารย์ตามวัดต่างๆ ด้วยความลำบาก วันหนึ่งต้องเดินทางไป เรียนหลายแห่ง ซึ่งในแต่ละวันมีกิจวัตรดังนี้ ฉันเช้าแล้วข้ามฟากไปเรียนที่วัดอรุณราชวราราม โดยลงเรือ ที่ท่าประตูนกยูง ไปขึ้นที่ท่าวัดอรุณฯ กลับมาฉันเพลที่วัดพระเชตุพนฯ บ่ายไปเรียนที่วัดมหาธาตุฯ เย็นไป เรียนที่วัดสุทัศน์ฯ บ้าง วัดสามปลื้มบ้าง กลางคืนเรียนที่วัดพระเชตุพนฯ แต่ท่านไม่ได้ไปเรียนต่อเนื่องกัน ทุกวัน มีเว้นบ้างสลับกันไป แม้หลวงปู่จะมีความลำบากในเรื่องการเรียนเพียงใดก็ตาม แต่ท่านก็พยายามไม่ขาดเรียน ท่าน เรียนด้วยความลำบากอย่างนี้อยู่หลายปี จนมีแม่ค้าชื่อนวม บ้านอยู่ตลาดท่าเตียน เกิดความเลื่อมใสใน ความเพียรของท่าน ได้ปวารณาเรื่องภัตตาหารกับท่าน จัดอาหารปิ่นโตถวายเพลเป็นประจำทุกวัน ต่อมา หลังจากที่หลวงปู่มาเป็นเจ้าอาวาสวัดปากน้ำ ภาษีเจริญแล้ว ได้ทราบข่าวว่า แม่ค้านวมถึงแก่ทุพพลภาพ เพราะความชรา ไม่มีใครดูแล หลวงปู่จึงรับอุปการะโดยนำไปอยู่ที่วัดปากน้ำ เมื่อสิ้นชีวิต ท่านได้จัดการ ฌาปนกิจให้ ท่านพูดว่า “เป็นมหากุศล เมื่อเราอดอยาก อุบาสิกานวมได้อุปการะเรา ครั้นอุบาสิกา นวมยากจน เราได้ช่วยอุปถัมภ์ ที่สุดต่อที่สุดมาพบกัน จึงเป็นมหากุศลอันยากที่จะหาได้ง่ายๆ” ต่อมาข้าหลวงในวังกรมหมื่นพิชัยมหินทโรดม (วังพระองค์เพ็ญ) เกิดความเลื่อมใสในหลวงปู่ ได้จัดภัตตาหารมาถวายทุกวัน ท่านจึงมีกำลังสนับสนุนเรื่องอาหารอย่างเพียงพอ จึงตั้งโรงเรียนสอนบาลี ขึ้นที่วัดพระเชตุพนฯ โดยใช้กุฏิของท่านเป็นโรงเรียน โรงเรียนนี้มีพระภิกษุ สามเณรมาเรียน 10 กว่ารูป (สมัยนั้นโรงเรียนในวัดพระเชตุพนฯ มีหลายแห่ง ใครมีความสามารถก็ตั้งได้) โรงเรียนของหลวงปู่ ได้พระมหาปี วสุตตมะ เปรียญธรรม 5 ประโยค เป็นครูสอน ท่านหานิตยภัตถวายเอง และท่านเองก็ เรียนในโรงเรียนนี้ด้วย โดยเริ่มเรียนธรรมบทใหม่ เพื่อทบทวนความรู้เดิม ต่อมาการศึกษาทางบาลี เปลี่ยนแปลงไป คณะสงฆ์จัดหลักสูตรการศึกษาใหม่ โดยจัดให้มีการเรียนไวยากรณ์ ทางวัดจึงได้รวมการ ศึกษาเป็นกลุ่มเดียว โรงเรียนที่ท่านตั้งขึ้นจึงถูกยกเลิกไป การศึกษาด้านปฏิบัติ (วิปัสสนาธุระ) นอกจากการเรียนด้านคันถธุระแล้ว หลวงปู่ยังสนใจการเรียนด้านวิปัสสนาเป็นชีวิตจิตใจอีกด้วย นับจากวันแรกที่บวช หลวงปู่เรียนวิปัสสนากับพระอาจารย์โหน่ง” ตลอดพรรษาแรก นอกจากนี้ท่านยัง 1 พระมหาปี วสุตตมะ มาจากวัดมหาธาตุ โดยติดตามสมเด็จพระพุฒาจารย์ (เข้ม ธมฺมสโร) มา เมื่อครั้งสมเด็จฯ ย้าย จากวัดมหาธาตุมาเป็นเจ้าอาวาสวัดพระเชตุพนฯ - พระอนุสาวนาจารย์ของหลวงปู่วัดปากน้ำในวันที่ท่านอุปสมบท ภาคที่ 1 ประวัติ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) DOU 15

Tags : #หลวงปู่ #การศึกษา #วิปัสสนา #พระพุทธศาสนา #ความเพียร