บ้านธรรมประสิทธิ์: แหล่งเรียนรู้และความสะอาด : หน้า 125/157

ในขณะนั้น ซึ่งเป็นพระอาจารย์ใหญ่ในด้านวิปัสสนา ได้เมตตาตั้งชื่อให้ว่า “บ้านธรรมประสิทธิ์” อันมีความหมายอย่างลึกซึ้งว่า “ใครก็ตามที่มาถึงบ้านนี้ คุณยายจะสอนธรรมะให้กับเขาทุกคนไป” ปลายปี พ.ศ. 2510 การสร้างบ้านธรรมประสิทธิ์ได้เสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์ เป็นบ้านที่ทันสมัย ที่สุดในละแวกนั้น และเป็นบ้านที่สะอาดมาก พื้นไม้กระดานทุกแผ่นได้รับการเช็ดถูจนเป็นเงาด้วยฝีมือของ คุณยาย คุณยายเป็นคนขยันมาก ขยันทำงานสารพัด รักความสะอาด ความมีระเบียบ และผูกพันอยู่กับ ธรรมะภายในตลอดเวลา เช่นวันหนึ่ง หลวงพ่อธัมมชโยสังเกตเห็นคุณยายยืนเล็งดูอะไรสักอย่างหนึ่ง อยู่ระหว่างพื้นบันไดกับพื้นชั้นบน จึงถามด้วยความสงสัยว่า “ยายทำอะไรครับ” คุณยายตอบว่า “กำลังดูว่ามีฝุ่นไหม” โดยปกติแล้ว คุณยายจะเช็ดบันไดบ้านทั้งบนบันไดและใต้บันได ซึ่งไม่เหมือนใครเลย ในโลก เมื่อหลวงพ่อถามต่อไปว่า ทำไมต้องทำอย่างนั้น คุณยายก็ตอบอย่างชัดเจนว่า “เช็ดแล้วมันสะอาด ใจเราก็สะอาด เข้ากลางคล่องดี” เรื่องความสะอาดของคุณยายนี้ สิ่งแรกที่เห็นได้ชัด คือ ความสะอาดของสิ่งแวดล้อม ที่พักของท่าน ซึ่งมีระเบียบ สวยงาม ไม่ว่าท่านจะไปอยู่ที่ใดก็ตาม แม้ว่าข้าวของเครื่องใช้จะทำด้วย วัสดุที่เรียบง่าย บางชิ้นก็เป็นสิ่งที่เขาทิ้งแล้ว แต่คุณยายก็เอามาทำความสะอาด เช็ดถู ปรับปรุงใหม่ ให้ใช้ได้ ส่วนวัตถุสิ่งของต่างๆ ที่มีคนนำมาถวาย ไม่ว่าจะเป็นถุงกระดาษใส่ผลไม้หรือใส่สิ่งของ เมื่อเอา สิ่งนั้นออกไปแล้ว ท่านก็จะเอากระดาษมาตัดอย่างมีระเบียบ เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส แล้ววางซ้อนกัน ไม่มีเหลื่อมเลย เอาไว้ใช้รองก้นกระโถนด้านใน เมื่อทิ้งสิ่งของลงในกระโถนแล้วก็จะใช้กระดาษปิดทับ อีกทีหนึ่ง สลับกันเป็นชั้นๆ พอเต็มแล้วผู้ที่นำไปทำความสะอาด ก็จะรวบกระดาษนั้นทิ้งไปในถังขยะ ไม่เป็นที่น่ารังเกียจ และทำความสะอาดง่าย ที่นั่งสมาธิกับที่นอนและที่รับแขกของคุณยายนั้นเป็นที่เดียวกัน ท่านนอนตรงไหนก็รับแขก ตรงนั้น สะอาดเกลี้ยงเกลาเป็นระเบียบ หยูกยาต่างๆ ท่านจะเก็บใส่ตู้เล็กๆ ที่อยู่ข้างฝา และจัดเรียงลำดับ ลดหลั่นจากเล็กไปใหญ่ จากต่ำไปสูง เรียงกันไปอย่างนี้ ไม่มีลักลั่นกัน แม้ว่าตู้ยาใบนี้จะไม่มีฝาปิด แต่ก็หาได้มีร่องรอยของฝุ่นละอองที่มาจับขวดยาเลยแม้แต่น้อย เสื้อผ้าอาภรณ์ที่คุณยายนุ่งห่มนั้น ก็เรียบง่าย ปราศจากรอยยับย่น ขาวสะอาด หาที่ติมิได้ อย่างที่หลวงพ่อทัตตชีโวท่านเคยเล่าว่า วันหนึ่งสมัยที่ยังไม่ได้บวช ท่านสังเกตเสื้อผ้าที่คุณยายใส่แล้ว อดถามไม่ได้ “ยาย... เสื้อยายขาด ปะตั้งหลายแห่ง ทำไมยังขาวกว่าเสื้อของผมอีก นี่ผมใช้ยังไม่กี่เดือน เลย ยังขาวสู้ของยายไม่ได้ ผ้าของผมเนื้อดีกว่าของยายนะ” 110 DOU ปฏิปทา มหาปูชนียาจารย์