การสอนธรรมะโดยหลวงพ่อทัตตชีโว : หน้า 127/157

ต่อมา คุณยายได้มอบหมายให้หลวงพ่อทัตตชีโวช่วยสอนธรรมะบ้าง รับแขกแทนบ้าง หลวงพ่อ ธัมมชโยเล่าให้ท่านฟังว่า การที่คุณยายมอบหมายหน้าที่นี้ให้ เพราะหลวงพ่อทัตตชีโวเป็นคนไม่มีมานะถือตัว รู้จักสร้างงาน และที่สำคัญคือเป็นคนที่กตัญญู แม้ว่าคุณยายจะว่าอะไรก็ไม่เคยโกรธ รวมทั้งไม่มีนิสัย คดในข้องอในกระดูก สามารถเป็นครูคนได้ เย็นวันหนึ่ง ที่บ้านธรรมประสิทธิ์ เมื่อทุกคนมาพร้อมกันแล้วคุณยายก็นำนั่งสมาธิ พอทุกคน หลับตาได้ประมาณ 10 นาที คุณยายก็หายเข้าไปในห้องน้ำและอยู่ในนั้นเป็นเวลานานกว่าจะกลับมา นั่งต่อจนถึงเวลาเลิก หลังจากเลิกนั่งสมาธิแล้ว หลวงพ่อทัตตชีโวไปเข้าห้องน้ำ เห็นห้องน้ำ พื้นและข้างฝา แห้งสนิท สะอาด น่าใช้ ท่านสังเกตว่า เมื่อไปเข้าห้องน้ำทีไรก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง แม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีผู้ใช้ ห้องน้ำแล้วก็ตาม ด้วยอุปนิสัยที่เป็นคนช่างสังเกต และต้องการทราบว่าเวลาที่ทุกคนหลับตานั้น คุณยายทำอะไรบ้าง ดังนั้นในระหว่างที่ทุกคนนั่งสมาธิกันอยู่ ท่านจึงลืมตาขึ้นมองดูคุณยาย เมื่อไม่เห็นนั่งอยู่ ท่านก็ลุกตามไปดู พอไปถึงก็ได้พบคุณยายกำลังขัดถูห้องน้ำ และเช็ดพื้น เช็ดข้างฝาอยู่ หลวงพ่อทัตตชีโวรู้สึกสะเทือนใจกับ ภาพที่เห็นตรงหน้า เพราะทั้งตัวท่านและบรรดาลูกศิษย์คนอื่นๆ ต่างพากันทำห้องน้ำให้เปียกแฉะ คุณยาย ต้องตามเช็ดตลอดเวลา โดยที่ตนเองไม่มีโอกาสล่วงรู้เลย ดังนั้น เมื่อมีโอกาสนั่งอยู่กับคุณยายตามลำพัง ท่านถามคุณยายถึงเรื่องนี้ว่า “ยาย...ทำไมต้อง ทำอย่างนั้น” คุณยายให้เหตุผลชัดเจนว่า “ยายแก่แล้ว อายุจะ 60 แล้ว คนแก่น่ะเท้ามันไม่มียาง (ลายเท้า) มันลื่นง่าย ถ้าไม่ระวังเดี๋ยวจะล้มหัวฟาดพื้น แล้วจะฟื้นยาก ยายเลยต้องทำไว้ให้ชินเสียตั้งแต่ตอนนี้แหละ คุณ” หลวงพ่อทัตตชีโวฟังคำตอบนั้นด้วยความรู้สึกซาบซึ้งในความละเอียด รอบคอบของคุณยาย แม้ท่านเพิ่งรู้จักคุณยายได้ไม่นาน แต่สิ่งที่พบก็เป็นความประทับใจที่ยากจะลืมเลือนได้ วางแผนให้ศิษย์ประพฤติพรหมจรรย์ ในเวลาต่อมา เมื่อมีเด็กหนุ่มสาวมาปฏิบัติธรรมกันมากยิ่งขึ้น และสามารถรวมกลุ่มกันได้อย่าง เหนียวแน่นแล้ว คุณยายก็เริ่มรณรงค์ให้ทุกคนประพฤติพรหมจรรย์ ตอนเย็นๆ ระหว่างที่นั่งปฏิบัติธรรม กันอยู่ คุณยายจะคอยให้กำลังใจไปด้วย เรื่องที่คุยกันนั้นก็วนเวียนอยู่แต่เรื่องของบุญกุศล เรื่องการสร้าง บารมี หรือไม่ก็เป็นเรื่องของภพนี้ภพหน้า ส่วนเรื่องการประพฤติพรหมจรรย์ คุณยายจะพยายามพูด สรรเสริญคุณของพรหมจรรย์ให้ฟังบ่อยๆ “ชีวิตพรหมจรรย์เหมือนนกน้อยในอากาศ มันมีแต่ปีกมีแต่หาง จะไปไหนมาไหนก็สะดวก สบายและเป็นอิสระ ถ้าเราประพฤติพรหมจรรย์ เราจะทำอะไรก็เป็นอิสระ มีเงินร้อยบาทก็ใช้ได้ทั้งร้อย 112 DOU ปฏิปทา มหาปูชนียาจารย์