หลวงพ่อทัตตชีโว และบทเรียนจากคุณยาย GL 305 ปฏิปทามหาปูชนียาจารย์ หน้า 136
หน้าที่ 136 / 157

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เล่าถึงประสบการณ์ชีวิตของหลวงพ่อทัตตชีโว ที่ได้รับการตักเตือนจากคุณยายเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตและการบวชเป็นพระ ตั้งแต่ที่ท่านเข้ามาพบคุณยาย ท่านได้รับการแนะนำและคำสอนจนเข้ามาอยู่ในวัด การมีเพื่อนผู้ปฏิบัติธรรม และการเรียนรู้ความสำคัญของการปฏิบัติธรรมจากคุณยาย แม้ว่าคุณยายจะไม่รู้หนังสือ แต่คำสอนของท่านได้ถ่ายทอดความรู้ในการดำเนินชีวิตทางธรรมให้หลวงพ่อทัตตชีโว ได้เห็นคุณค่าของการฟังคำสอนและอิงแนวทางที่ถูกต้องในต่างประเทศ เมื่อท่านบวชแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างหลวงพ่อทัตตชีโวและคุณยายยังคงมีความใกล้ชิดและเพื่อเสริมสร้างศักยภาพในทางธรรม ความเคารพในคำสอนของคุณยายยังคงอยู่จนถึงทุกวันนี้ ทำให้หลวงพ่อทัตตชีโวมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีในธรรมะและการใช้ชีวิตอย่างมีสติ

หัวข้อประเด็น

-การตักเตือนจากคุณยาย
-ประสบการณ์การบวช
-การปรับตัวหลังจากบวช
-ความสำคัญของการดำเนินชีวิตตามธรรม
-ความสัมพันธ์ระหว่างหลวงพ่อและคุณยาย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หลวงพ่อทัตตชีโวได้ฟังคำตักเตือนของคุณยาย ท่านก็พิจารณาว่า ตลอดระยะเวลาที่ท่านคิดว่า ตนเองเป็นผู้รอบรู้สารพัดนั้น แท้ที่จริงแล้วท่านไม่เคยรู้จักตัวเองเลย ต้องให้คุณยายมาคอยชี้แนะว่า ตัวท่านไม่เหมาะกับชีวิตทางโลกอย่างไรและควรจะทำอย่างไรต่อไป นอกจากนี้ เมื่อมาพบคุณยาย พบเพื่อนผู้ปฏิบัติธรรมที่บ้านธรรมประสิทธิ์ ความเป็นอยู่ของที่นี่ มีแต่ความอบอุ่น คุณยายเป็นศูนย์กลางความรู้สึกนึกคิดของท่านทั้งหมด เหมือนเป็นทั้งพ่อทั้งแม่รวมกัน ท่านมีความสุขที่สามารถซักถามคุณยายได้ทุกอย่าง ทุกข์สุขอย่างไรคุณยายรู้หมดโดยไม่ต้องบอกต้องถาม ทั้งยังมีเพื่อนผู้ปฏิบัติธรรม สามารถสนทนาธรรมกันได้อย่างสนุกสนานเหมือนพี่เหมือนน้อง ทำให้มี ความรู้สึกว่า นี่คือครอบครัวที่แท้จริงของท่าน ถึงเวลาแล้วที่ท่านควรจะบวช วันที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2514 เป็นวันที่หลวงพ่อทัตตชีโวอุปสมบท ณ พัทธสีมาวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ หลังจากที่ท่านบวช ท่านต้องปรับตัวในหลายๆ เรื่อง เช่น เรื่องที่มักจะเผลอยกมือไหว้คุณยาย โดยลืมไปว่า เวลานี้ท่านเป็นพระแล้ว ด้วยความรู้สึกคุ้นเคยที่มักจะซาบซึ้งและประทับใจ ในความห่วงใยและความ ปรารถนาดีที่คุณยายเคยมีต่อท่านตั้งแต่สมัยที่ยังไม่ได้บวช ในทางกลับกัน คุณยายท่านเป็นผู้ที่ปรับตัวได้อย่างดียิ่ง ท่านจะกราบพระผู้เคยเป็นลูกศิษย์ ด้วยความนอบน้อมได้อย่างสนิทใจ บ่อยครั้งเหมือนกันที่คุณยายพูดกับหลวงพ่อทัตตชีโวราวกับจะเป็น การเตือนอยู่ในทีว่า “อย่าให้ยายบาปนะ” ซึ่งเป็นเหตุให้หลวงพ่อทัตตชีโวต้องนำไปพิจารณาอยู่บ่อยครั้ง ต่อมา คุณยายท่านก็มาขอร้องว่า “ท่านทัตตะ ยายขอนะ ยังไม่ครบสิบพรรษายายขอ 1. อย่าไปฉันอาหารที่บ้านใคร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อย่าไปค้างบ้านใคร 2. ห้ามไปเทศน์นอกวัด แม้สถานที่ราชการยายก็ขอ ยังไม่ครบ 10 พรรษา ท่านอย่านะ ท่านไม่ทันเขาหรอก” แม้ท่านจะไม่เชื่อในคำเตือนของคุณยายทั้งหมด แต่ด้วยความเคารพจึงยอมทำตาม เมื่อถึงวันนี้ ท่านเองเป็นผู้กล่าวว่า ต้องขอบพระคุณคุณยาย และรู้ซึ้งด้วยตนเองว่า สิ่งที่ท่านคิดว่าท่านรู้เท่าทัน คนอื่นนั้น ความจริงแล้วท่านรู้ไม่ทัน แต่ที่รอดตัวมาได้จนถึงทุกวันนี้ เพราะเชื่อฟังคำสั่งสอนของคุณยาย แม้ว่าคุณยายจะไม่ได้แยกแยะความรู้ต่างๆ ตามหมวดธรรมให้ดู เพราะคุณยายไม่รู้หนังสือ แต่ความเต็มเปี่ยมด้วยภูมิธรรมภายในของท่าน จึงสามารถถ่ายทอดออกมาให้ลูกศิษย์รับรู้ถึงการวางตัว ของพระบวชใหม่อย่างถูกต้องเหมาะสม ในช่วงเวลานี้ ทั้งหลวงพ่อธัมมชโยและหลวงพ่อทัตตชีโวยังคงมาปฏิบัติธรรมที่บ้านธรรมประสิทธิ์ ตามปกติ แม้ว่าที่วัดปากน้ำในระยะนั้นจะอนุญาตให้พระภิกษุรับแขกที่กุฏิได้ แต่คุณยายก็ยังคงเข้มงวด ต่อการรับแขกของพระ เหมือนสมัยที่หลวงปู่วัดปากน้ำยังมีชีวิตอยู่ ท่านวางมาตรการให้แขกทุกคน ภาคที่ 2 ประวัติคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง DOU 121
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More