การทำวิชชาธรรมกายในช่วงสงครามโลก : หน้า 109/157

ดังนั้น ในระหว่างที่สงครามโลกกำลังดำเนินอยู่ หลวงปู่วัดปากน้ำจะคอยตรวจสอบเวลาที่ เครื่องบินมาทิ้งระเบิด ท่านจะถามพวกทำวิชชาว่า เครื่องบินจะมาทิ้งระเบิดเวลาไหน ถ้าคุณยายตอบ ทุกคนจะเตรียมปิดไฟกันแล้ว เพราะทุกคนรู้ว่าญาณทัสสนะของคุณยายแม่นยำมาก หลังจากนั้น หลวงปู่วัดปากน้ำจะควบคุมการปัดระเบิดเองทั้งหมด เมื่อได้รับคำสั่ง คุณยายหยุดในหยุดเรื่อยไป ไม่ว่าลูกระเบิดจะลงมามากเพียงใด ท่านก็ ประกอบวิชชาธรรมกายแก้ไขสิ่งที่เขาทำมาเข้าไปเรื่อยๆ และทำได้สำเร็จด้วยอานุภาพของวิชชาธรรมกาย การอยู่เวรทำภาวนาตั้งแต่กลางคืนจนถึงเช้าเป็นแรมปีเช่นนี้ หากจิตใจและร่างกายไม่แข็งแรง ไม่แกร่งเป็นเหล็กเป็นเพชรจริงๆ แล้วจะอยู่ได้ยาก เพราะเป็นช่วงระยะเวลายาวนาน แต่สำหรับคุณยายแล้ว สงครามไม่มีความหมายสำหรับท่านเลย ท่านบอกว่าศึกษาค้นคว้าวิชชากันไปเรื่อยๆ ถามกันตอบกัน สนุกสนานมีความสุขมาก ท่านมุ่งศึกษาไปสู่วิชชาที่ละเอียดลึกซึ้งขึ้นไปเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าในช่วงเวลานั้น ความเป็นอยู่จะลำบากมาก เสื้อผ้าที่สวมใส่นั้นเก่าและผุจนขาด ไม่มีเปลี่ยน อาหารที่เคยมีอย่างพอเพียง ก็ขาดแคลน และที่ร้ายยิ่งไปกว่านั้นคือ เกิดน้ำท่วมใหญ่ทั้งประเทศซ้ำเติมขึ้นมาอีก แต่คุณยายท่านก็ ทำความเพียรเรื่อยไป และสามารถผ่านเหตุการณ์เลวร้ายนั้นมาได้อย่างดี แม้ว่าคุณยายจะเป็นคนผอม แต่ท่านแข็งแรง ยามใดที่ท่านทำวิชชา ใจของท่านจะหลุดจาก กายหยาบไปเลย แล้วเข้าไปเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายธรรม กับผู้รู้แจ้งภายใน เป็นประดุจภาชนะ รองรับผู้บริสุทธิ์ทั้งหลายในอายตนนิพพาน ที่ถ่ายทอดอานุภาพทั้งหมดลงมาที่กายของท่านอย่างต่อเนื่อง ไม่ขาดสาย ทำให้ท่านเป็นผู้มีฤทธิ์ มีเดช มีอานุภาพมาก หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 ยุติลงแล้ว คุณยายก็ยังคงทำวิชชาต่อไปเรื่อยๆ ท่านศึกษา ค้นคว้าเข้าไปจนรู้เรื่องราวของโลกและจักรวาล เรื่องของธาตุธรรมทั้งที่เป็นกุศล อกุศล และอัพยากฤต ว่ามีการรบรากันมาตั้งแต่ต้นอย่างไร และมีความเกี่ยวพันมาถึงตัวเราอย่างไร ความรู้ภายในที่เกิดจาก ใจบริสุทธิ์หยุดนิ่งนั้น เป็นสิ่งที่หาใครเสมอเหมือนได้ยากยิ่ง ท่านจึงรู้ทุกสิ่งทุกอย่างด้วยอานุภาพของ วิชชาธรรมกาย คุณยายมีความสุขอย่างยิ่งกับการทำวิชชาอยู่กับหลวงปู่วัดปากน้ำ เพราะวิชชาธรรมกาย เป็นความรู้ที่คู่กับความสุข ท่านไม่นึกถึงเรื่องอื่นใด นอกจากนึกว่าทำอย่างไรจึงจะไปถึงที่สุดแห่งธรรม และด้วยความมุ่งมั่นนี้ ภายหลังต่อมาเมื่อท่านยังแข็งแรงอยู่ ยามอารมณ์สบายๆ ท่านมักจะพูดกับลูกศิษย์ ใกล้ชิดว่า “ยายยังไม่ไปนิพพาน ยายจะไปปราบไอ้ดำ (มาร) ให้ถึงที่สุด” ท่านพูดอย่างนี้เสมอ แล้วก็ มุ่งศึกษาวิชชาธรรมกายเรื่อยมา 1 เรื่องการปัดลูกระเบิด เป็นที่กล่าวขานกันมากในสมัยนั้น มีทั้งพยานหลักฐานจากหนังสือต่างๆ และจากบุคคลที่อยู่ ในละแวกเดียวกับวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ว่ามีคนมองเห็นร่างของแม่ชีลอยอยู่เหนือสะพานพุทธฯ 94 DOU ปฏิปทา มหาปูชนียาจารย์