ข้อความต้นฉบับในหน้า
ผืนเดียวให้เขาไป เย็นวันนั้นหลวงปู่ถามว่า “ใครไม่มีผ้าห่มบ้างวะ” แล้วท่านก็ส่งผ้าห่มมาให้ 1 ผืน
ผ่านมาทางช่องส่งของเล็กๆ ของโรงงานทำวิชชา
อีกคราวหนึ่ง เป็นเรื่องของสามเณรทวนชัย ซึ่งมีจีวรอยู่ผืนเดียว ใช้มา 7-8 ปี จนเก่ามาก
ตัดสินใจไปขอผืนใหม่จากหลวงปู่ พอเข้าไปกราบ ท่านก็ถามว่า “เออ...มาอะไรลูก” “ผมไม่มีจีวรครับ
จีวรผืนนี้มันเก่า มันจะขาดหมดแล้ว” ท่านก็ให้ลุงประยูรซึ่งเป็นอุปัฏฐากของท่านไปหามาให้ เลือกเอาที่
พอดีกับตัวสามเณร
มีความอ่อนน้อมถ่อมตน
คราวหนึ่งพระมหาโชดก ซึ่งเป็นพระผู้ใหญ่และมีตำแหน่งสูง มีหน้าที่ดูแลวัดปากน้ำในสมัยนั้น
ท่านมีความเข้าใจในเรื่องกรรมฐานแตกต่างไปจากหลวงปู่ ท่านเชื่อว่าการปฏิบัติสายวัดปากน้ำไม่ใช่
พุทธศาสนา ไม่ใช่ทางวิปัสสนา ไม่ใช่ทางหลุดพ้น และไม่ใช่ทางที่ถูกต้อง เมื่อท่านมาที่วัดปากน้ำ หลวงปู่ก็
แสดงความอ่อนน้อมถ่อมตน ท่านทั้งสองได้สนทนาธรรมกันในโบสถ์อยู่หลายวัน ภายหลังหลวงปู่ได้
น้อมถวายรูปภาพชิ้นหนึ่งแก่ท่าน พร้อมกับเขียนข้อความว่า “รูปนี้ให้ไว้เป็นที่ระลึก เนื่องในโอกาสที่
พระเดชพระคุณมาสอนวิปัสสนากรรมฐานให้กระผม ซึ่งเห็นว่าถูกต้องทุกอย่าง” ด้วยมารยาท และเป็น
พระผู้น้อย หลวงปู่ได้วางตัวให้เกียรติกับพระผู้ใหญ่
ผลจากเหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้มีบางท่านเข้าใจไปว่า หลวงปู่ได้ละทิ้งวิชชาธรรมกาย แล้วหันมา
ปฏิบัติตามแบบของพระมหาโชดก ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ เป็นด้วยหลวงปู่ท่านแสดงความนอบน้อม
ต่อพระผู้ใหญ่ อีกทั้งเป็นธรรมเนียมที่ดีงามของผู้เป็นเจ้าของสถานที่พึงกระทำต่อผู้มาเยือน นอกจากนี้
ยังไม่มีหลักฐานชิ้นใดที่แสดงให้เห็นว่าท่านปฏิเสธวิชชาธรรมกายเลย
ปฏิปทา
เผยแผ่วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก
หลวงปู่ท่านทุ่มเทเทศนาสั่งสอนประชาชน จนบรรลุธรรมตามท่านไปก็มาก ทั้งยังได้ส่งพระภิกษุ
และอุบาสิกาที่บรรลุวิชชาธรรมกาย มีความเชี่ยวชาญในการเทศนาสั่งสอนวิชชาธรรมกาย ในระดับที่เป็น
ครูสอนได้แล้ว ไปเผยแผ่ทั่วประเทศ และยังขยายต่อไปยังต่างประเทศอีกด้วย เพราะท่านปรารถนาที่จะ
เผยแผ่พระพุทธศาสนาไปทั่วโลก ให้ชาวโลกได้เข้าถึงพระธรรมกายกันอย่างกว้างขวาง เมื่อทุกคนได้
ประพฤติปฏิบัติธรรม สันติสุขภายในใจที่บังเกิดขึ้น ก็จะส่งผลให้เกิดสันติภาพแก่โลกได้อย่างแท้จริง
งานเผยแผ่พระพุทธศาสนาในต่างประเทศเริ่มขึ้น เมื่อหลวงปู่ส่งท่านฐิตเวโทภิกขุไปเผยแผ่
50 DOU ปฏิปทา มหาปูชนียาจารย์