การตัดความกังวลเพื่อความบริสุทธิ์ในศีล : หน้า 54/157

การตัดความกังวลเพื่อให้เกิดความบริสุทธิ์ของศีลนั้น หลวงปู่ท่านปฏิบัติเป็นประจำมิได้ขาด กล่าวคือ ท่านปลงอาบัติเป็นประจำทุกวัน การปลงอาบัติเป็นการชำระศีลให้บริสุทธิ์ พระภิกษุได้ตรึกระลึก ถึงสมณสัญญา และเพิ่มความเป็นพระที่สมบูรณ์ให้แก่ผู้ปฏิบัติอีกด้วย หลวงปู่ท่านปลงอาบัติกับพระครูที่ ทำหน้าที่อุปัฏฐากท่าน ก่อนอรุณขึ้นเป็นประจำทุกวันมิได้ขาด ลงฉันพร้อมกับพระภิกษุทั้งวัด หลวงปู่ท่านดำริให้สร้างโรงครัวขึ้นในวัดปากน้ำ เพื่ออำนวยความสะดวกให้พระภิกษุ สามเณร ได้มีเวลาศึกษาพระปริยัติและประพฤติปฏิบัติธรรมได้อย่างเต็มที่ หลวงปู่ท่านจะลงฉันด้วยทุกมื้อ ทั้งเช้า และเพลเป็นประจำหากมิได้มีศาสนกิจจำเป็นที่อื่น เวลาลงฉัน พระภิกษุ สามเณรต้องมาโดยพร้อม เพรียงกัน แม้บางรูปอาพาธท่านก็ให้ไปตามมาพร้อมกันจึงลงมือฉัน เวลาฉันท่านจะคอยดูว่าพระภิกษุ สามเณรฉันกันอิ่มพร้อมแล้วหรือยัง หากยังไม่เสร็จแม้เป็นสามเณรที่นั่งอยู่ปลายแถว ท่านก็จะยังไม่ละมือ จากสำรับภัตตาหาร ต่อเมื่อพร้อมเพรียงกันแล้วท่านจึงละมือจากสำรับ และให้พรพร้อมกัน หลวงปู่ท่านกระทำไว้เป็นเนติแบบแผนอย่างนี้ เมื่อพระภิกษุ สามเณรฉันภัตตาหารพร้อมเพรียง ในที่เดียวกัน จะทำให้มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่กันและกัน สมัครสมานสามัคคีเป็นอันดี จะทำกิจการงาน พระศาสนาก็จะร่วมมือร่วมใจกัน ทำให้พระศาสนาเจริญรุ่งเรืองมั่นคงอยู่ได้นาน และเป็นที่ตั้งแห่งศรัทธา แก่พุทธศาสนิกชนอีกด้วย ผู้ที่ยังไม่เลื่อมใสก็จะเลื่อมใส ผู้ที่เลื่อมใสแล้วก็จะเลื่อมใสยิ่งๆ ขึ้นไป แม้แต่การโกนผมของพระภิกษุ สามเณร และแม่ชี ท่านก็ต้องการให้ปฏิบัติโดยพร้อมเพรียง เหมือนกันหมดในวันเดียวกัน หากใครไม่โกนท่านจะพูดว่า “แม้แต่หัวมันยังไม่สามัคคี แล้วใจจะสามัคคี ได้อย่างไร” ท่านมักจะยกนิทานชาดกเรื่องนกกระจาบแตกฝูงมาเล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์ เวลาอบรมเรื่อง ความสามัคคีเสมอ ดูแลความเป็นอยู่ในวัด หลวงปู่ได้ปฏิญาณในพระอุโบสถว่า “บรรพชิตที่ยังไม่มาขอให้มา ที่มาแล้วขอให้เป็นสุข” ตั้งแต่นั้น เป็นต้นมา ก็มีพระภิกษุ สามเณรมาจำพรรษาที่วัดปากน้ำเพิ่มขึ้นทุกปี แม้ว่าพระภิกษุ สามเณรจะมาก เพียงใดก็ตาม หลวงปู่ก็ไม่ได้หวั่นไหว กลับมีความปลาบปลื้มใจเสียอีก ไม่มีใครเคยได้ยินท่านบ่น และ ท้อใจ ยิ่งมากยิ่งดี ท่านพูดว่า “เขามาพึ่งพาอาศัย เราไม่ปฏิเสธ อุปการะเท่าที่มี ท่านให้ความเมตตาอนุเคราะห์ลูกศิษย์ทุกคน ดูแลความเป็นอยู่ ทุกข์ สุขโดยเสมอหน้ากันหมด ใครทำดีก็ยกย่องสรรเสริญให้ปรากฏ เพื่อเป็นแบบอย่างแก่หมู่คณะ ใครทำผิดก็ว่ากล่าวตักเตือนให้ ปรับปรุงแก้ไข เพื่อไม่ให้ใครเอาเยี่ยงอย่างได้ ท่านปกครองพระภิกษุและสามเณร แบบพ่อปกครองลูก ท่านกล่าวไว้ว่า “ไม่ว่าพระภิกษุ สามเณรองค์หนึ่งองค์ใดจะขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใด เจ้าอาวาสให้ทั้งสิ้น วัดปากน้ำ ภาคที่ 1 ประวัติ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) DOU 39