การสร้างวัดพระธรรมกาย : หน้า 139/157

การก่อสร้างวัด ก็ย้ายจากวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ มาอยู่ที่วัดพระธรรมกายเป็นการถาวร คุณยายจะเก็บ พวกผลไม้หรือไม่ก็ของแห้งต่างๆ ที่ญาติโยมนำมาถวายหลวงพ่อธัมมชโยที่บ้านธรรมประสิทธิ์ ฝากให้ พระครูปลัดวันชัย สีลวัณโณ ซึ่งขณะนั้นยังไม่ได้บวช เอาใส่รถมาถวายพระที่มาอยู่ที่วัดพระธรรมกายก่อน ในระยะแรกมีความเป็นอยู่ลำบากมาก ไม่มีน้ำดื่ม เพราะดินแถบนั้นเป็นดินเปรี้ยว น้ำจึงเปรี้ยว ไปด้วย กว่าจะได้น้ำมาดื่มต้องเอามาแกว่งสารส้มให้ตกตะกอน แล้วจึงเอาไปต้มอีกทีหนึ่ง พอต้มแล้ว ก็มีตะกอนคล้ายๆ วันนอนก้นเต็มไปหมด เวลาจะรินน้ำมาดื่มต้องค่อยๆ รินอย่างมีสติ เพื่อไม่ให้ตะกอน ติดลงมาด้วย แต่ทุกคนก็อดทน เพราะใจนั้นเปี่ยมไปด้วยบุญ มีปีติ ที่ได้ร่วมเป็นร่วมตายสร้างวัดกันมา จนสำเร็จถึงเพียงนี้ คุณยายผู้มองการณ์ไกล ปี พ.ศ. 2518 การดำเนินการสร้างวัดได้เสร็จสิ้นไปแล้วเป็นส่วนใหญ่ กล่าวคือ มีศาลา สำหรับปฏิบัติธรรมและมีกุฏิให้อยู่กันได้แล้ว ราวเดือนเมษายน หลวงพ่อและคุณยายจึงย้ายจาก บ้านธรรมประสิทธิ์มาอยู่ที่วัดพระธรรมกาย ซึ่งขณะนั้นยังเป็นศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม คุณยายท่าน มองการณ์ไกล ตั้งกฎระเบียบภายในวัดด้วยตนเองทั้งหมด โดยนำประสบการณ์ในสมัยที่ท่านอยู่กับ หลวงปู่วัดปากน้ำมาใช้ ท่านให้เหตุผลว่า “พระยายยังหนุ่ม ยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร” กฎระเบียบที่สำคัญก็คือ 1. ให้มีการปิดประตูวัด เวลา 6 โมงเย็น และเปิด 6 โมงเช้าทุกวัน 2. ห้ามพระทุกรูปรับแขกในกุฏิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งห้ามผู้หญิงขึ้นกุฏิพระอย่างเด็ดขาด นอกจากนี้ท่านยังเห็นว่า พระที่วัดพระธรรมกายมีเป็นจำนวนมาก อาหารที่บิณฑบาตมาได้ จะไม่พอฉัน และยังต้องมีอาหารอย่างพอเพียงไว้เลี้ยงญาติโยมที่มาช่วยงานวัดอีกด้วย ท่านจึงปรารภ กับหลวงพ่อให้ตั้งโรงครัวขึ้นภายในวัดเหมือนกับสมัยของหลวงปู่วัดปากน้ำ คุณยายท่านเป็นคนกล้าตัดสินใจ ท่านไม่เคยหวั่นวิตกว่าใครจะวิพากษ์วิจารณ์อย่างไร หากเห็นว่าสิ่งที่ทำนั้นไม่ผิดต่อวินัย ไม่ผิดต่อศีลธรรม อีกทั้งไม่มีผลกระทบใดๆ ต่อสังคม เพราะโลกนี้ มีธรรมประจำโลกอยู่ ชื่อว่า โลกธรรม 8 เป็นสภาพความผันแปรประจำโลก คือ มีลาภคู่กับเสื่อมลาภ มียศคู่กับเสื่อมยศ มีสรรเสริญก็มีนินทา มีสุขก็มีทุกข์คละเคล้ากันไป แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นเอกในโลกก็ยังถูกนินทา ส่วนโจรผู้เลวทรามต่ำช้าก็ยังมีคนสรรเสริญ เพราะฉะนั้นการที่คุณยาย คิดจะทำอะไร เมื่อเห็นว่าเหมาะสมถูกต้องแล้วคุณยายก็กล้าตัดสินใจทันที ท่านเคยกล่าวว่า 124 DOU ปฏิปทามหาปูชนียาจารย์