คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง : หน้า 140/157

“ตลอดชีวิตยายนี้ ยายมีวิธีตัดสินใจง่ายๆ ของยาย คือ ยายไม่เอาใจใครเลย ยายตามใจ อยู่ท่านเดียว คือ พระพุทธเจ้า เพราะท่านแยกได้ชัดเจนแล้วว่า อะไรผิด อะไรถูก อะไรดี อะไรชั่ว อะไรบุญ อะไรบาป อะไรควร อะไรไม่ควร เพราะฉะนั้นยายทำตามที่พระพุทธเจ้าท่านว่าเอาไว้ แล้วใครเขาจะด่า ใครเขาจะติยายทั้งเมือง ยายก็เฉยๆ ยายเอาใจคนเดียว คือ พระพุทธเจ้า” ครั้งหนึ่ง หลวงพ่อทัตตชีโวเคยถามคุณยายว่า “แล้วเขาไม่โกรธเอาหรือยาย” คุณยายตอบว่า “โกรธ ทำไมจะไม่โกรธ” “แล้วยายทำอย่างไรเวลาเขาโกรธ” “ยายก็เข้ากลางของกลางไปเรื่อยๆ เอาธรรมกายของเราไปกราบพระพุทธเจ้าอยู่ข้างในนั้น ไปอยู่กับธรรมกายพระพุทธเจ้าในอายตนนิพพาน” นี่คือคุณลักษณะของคุณยาย ท่านไม่หวั่นไหวไปตามกระแสของการกระทบกระทั่งเหล่านั้น ใจของท่านจึงหยุดนิ่งได้อย่างสมบูรณ์ และสามารถนำหมู่คณะให้สามารถสร้างงานที่สำคัญยิ่ง นั่นคือ การเผยแผ่วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก แม้จะต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย หากแต่ความนิ่งเฉย ไม่รู้ ไม่หนี ทำความดีเรื่อยไป และความเป็นผู้มีใจบริสุทธิ์ปรารถนาดีต่อคนทั้งโลก ทำให้สามารถฝ่าฟัน ทำลายอุปสรรคเหล่านั้นให้มลายหายสูญไปได้ ในระหว่างที่ทุกคนกำลังลุยงานสร้างโบสถ์กันอย่างขะมักเขม้น คุณยายก็ปฏิบัติตนเสมือน เป็นแม่บ้าน คอยดูแลการหุงหาอาหารเลี้ยงพระด้วยตนเอง หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ท่านจะนั่งสมาธิจนถึงเกือบ 11 นาฬิกา แล้วพักรับประทานอาหารกลางวัน จากนั้นท่านจะถือถังใบหนึ่ง กับจอบคู่มือ แล้วก็มีดอีโต้ซึ่งใช้ประจำอีกเล่มหนึ่ง ชวนเด็กวัดไปช่วยกันปลูกต้นไม้ ท่านปลูกทุกอย่าง ที่ปลูกได้ เช่น ต้นประดู่ หรือต้นมะค่า แต่ที่ปลูกมากที่สุด คือ ต้นกล้วยน้ำว้า บางครั้งต้องมีการปรับดิน เมื่อปลูกต้นไม้แล้ว เขาไถของท่านทิ้ง ท่านก็ปลูกต่อ ไม่ปริปากบ่น ปลูกด้วยความเพลิดเพลินใจ แม้อายุกว่า 60 ปีแล้ว แต่ท่านทำไหว ทำด้วยความเข้มแข็งและอดทน จนคนรุ่นหนุ่มต้องอายเพราะหมดแรงก่อน คุณยายปลูกต้นไม้จนกระทั่ง 4-5 โมงเย็นจึงจะเลิก ท่านตรงเวลา พอเลิกแล้ว ท่านจะ เอากระติกน้ำร้อนไปส่งไว้ที่กุฏิของหลวงพ่อธัมมชโย เป็นกระติกน้ำตราอูฐ มีฝากระบอกที่ท่านเอา ติดมาด้วยจากบ้านธรรมประสิทธิ์ ใครจะหาให้ใหม่ท่านก็ไม่สนใจ กระติกใบนี้ดูมีค่าสำหรับท่านจริงๆ พอส่งเสร็จเรียบร้อย ก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวนั่งสมาธิ ท่านจะเริ่มนั่งตั้งแต่ 2 ทุ่ม พอ 3 หรือ 4 ทุ่ม ก็พักผ่อนและตื่นขึ้นมาอีกครั้งประมาณตี 3 กว่า เพื่อนั่งสมาธิตามทรัพย์สมบัติ และตามบริวารสมบัติ คือ นักสร้างบารมีทั้งหลายให้มาช่วยกันสร้างวัด อันเป็นสิ่งที่ท่านปฏิบัติมาอย่างต่อเนื่อง ภาคที่ 2 ประวัติคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง DOU 125