ประวัติคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง : หน้า 104/157

เท่านั้นจึงจะตอบได้ ถ้าสามารถตอบคำถามได้ จึงจะเข้าโรงงานทำวิชชาได้ แต่สำหรับคุณยายแล้ว ท่าน ไม่ได้ผ่านขั้นตอนนี้เลย หลวงปู่วัดปากน้ำท่านสั่งให้เข้าไปทำวิชชาได้ทันที นอกจากการเข้าโรงงานทำวิชชาจะยากแล้ว การมีชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อมใหม่เช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่เพียงแต่จะต้องปรับตัวให้เข้ากับสถานที่ใหม่ ยังจะต้องปรับให้เข้ากับบุคคลรอบข้างอีกด้วย เมื่อเข้าไปอยู่ในวัดปากน้ำนั้น เนื่องจากคุณยายเป็นคนใหม่ ไม่รู้จักใคร สิ่งของเครื่องใช้ที่ได้รับ จึงล้วนแต่เป็นของเก่าๆ ที่เขาเก็บทิ้งไว้โดยไม่มีใครดูแล ไม่ว่าจะเป็นเตียง ตั่ง มุ่ง หรือสิ่งของต่างๆ มุ่งที่ ได้รับก็เป็นกุ้งที่ขาดและเก่า เก็บไว้นานๆ โดยไม่ได้ดูแล มีกลิ่นเหม็น ท่านก็เอามาซักจนสะอาด แล้วปะเย็บ อย่างดี เตียงที่ได้รับก็เป็นเตียงขาหัก อยู่ในสภาพที่พัง มีกลิ่นเหม็น และมีตัวเรือด ทั้งสกปรกและอับชื้น คุณยายท่านได้เตียงอย่างนั้น ก็ไม่รู้สึกเสียใจ เพราะคิดว่าจะอาศัยเตียงนี้นอนพักผ่อน เมื่อสดชื่นแล้วจะได้ เอากำลังนั้นมาประพฤติปฏิบัติธรรมต่อไป เมื่อได้เตียงมา ก็จัดการซ่อมแซมเตียงนั้นให้นอนได้ แม้ว่าท่านจะไม่มีความรู้ในเรื่องนี้เลย แต่ ท่านก็ต้องจัดการซ่อมแซมทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตนเอง จากนั้นก็ปัดกวาดเช็ดถูให้ดูใหม่เอี่ยม ถึงกระนั้น ตัวเรือดที่ซ่อนเร้นหลบอยู่ตามซอก ก็ยังหลงเหลืออยู่บ้าง ตกกลางคืน ขณะที่ท่านกำลังหลับ ตัวเรือดก็ ออกมากัดท่านจึงนอนหลับๆ ตื่นๆ อย่างนั้นทั้งคืน ท่านหากระโถนเล็กๆ มาใบหนึ่ง ลักษณะเหมือนถ้วยแก้ว ขนาดเท่ามือกำรอบ มาไว้ที่หัวนอน เอาผ้าขาวรองก้นกระโถนแล้วเอากระดาษขาวปิดไว้ เมื่อตัวเรือด มาดูดเลือด ท่านก็จับตัวเรือดใส่ไว้ในกระโถนนั้น แล้วเอากระดาษปิดไว้ พอถึงตอนเช้าก็เอาไปปล่อย ท่านเก็บจนกระทั่งตัวเรือดหมดสิ้นไป เตียงนอนของท่านจึงสะอาดมาก ด้วยเหตุนี้ สมาชิกที่อยู่วัดมาก่อนจึงชอบมาดูเตียงของท่านที่แม้จะไม่สวยงาม แต่ความสะอาด กลับเป็นที่ชุมนุมของสมาชิกที่อยู่ด้วยกัน ที่ชอบมาจับมาลูบคลำเตียงของท่าน สำหรับเรื่องอาหาร คนเก่าๆ ที่อยู่มาก่อน ก็ไม่ยอมให้คุณยายไปร่วมวงด้วย เพราะท่านมี รูปร่างผอม ผมยาว ตาลึก เนื้อตัวสะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็น ใครเห็นก็ต้องคิดว่าท่านเป็นโรค กลัวจะติด เชื้อโรคจากท่าน ดังนั้นเวลาเขาเอาอาหารให้ เขาก็ตักใส่จานสังกะสีแล้วเสือกไสให้เหมือนไม่เต็มใจ คุณยายต้องพบกับสภาพเช่นนี้ทุกวัน คนเราหากถูกใครแสดงความรังเกียจเช่นนี้ทุกวัน คงยากที่จะทนอยู่ต่อไปได้ แต่วิสัยของคน มีบุญนั้นสอนตัวเองได้ คุณยายคิดว่าท่านมาอยู่ที่นี่เพื่อปฏิบัติธรรม อาหารมื้อนี้หรือทุกมื้อเป็นของหลวงปู่ วัดปากน้ำ ที่ได้มาจากบุญของผู้ที่มีศรัทธา เพราะหลวงปู่วัดปากน้ำเป็นเนื้อนาบุญ คนอยากได้บุญก็มา ทำบุญกับท่าน ท่านก็เผื่อแผ่มาถึงคุณยาย และลูกศิษย์ทุกๆ คน คุณยายท่านเป็นคนใจใสบริสุทธิ์ มองโลกในแง่ดี ท่านคิดว่าเป็นธรรมดาอยู่เองที่คนจัดอาหาร ภาคที่ 2 ประวัติคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง DOU 89