อานุภาพของคุณยายและการศึกษาวิชชาธรรมกาย : หน้า 117/157

แขกกลับ หมดจากเรื่องนับพระก็ไปนับช่องเก็บอัฐิตามผนังกำแพง ดูแผ่นจารึกชาตะมรณะของผู้คน มีทั้ง ผู้หลักผู้ใหญ่ไปจนกระทั่งผู้น้อย ภาพเหล่านี้ทำให้หลวงพ่อคิดว่า ทุกคนไม่ว่ายากดีมีจน ต้องตายเสมอ เหมือนกันหมด เมื่อดูจนทั่วแล้ว ก็ย่องไปหาคุณยายว่าแขกไปหมดแล้วหรือยัง ถ้าไม่มีแขกแล้วหลวงพ่อก็ จะขึ้นไปนั่งสมาธิต่ออีก อานุภาพของคุณยาย การศึกษาวิชชาธรรมกายของหลวงพ่อธัมมชโยในระยะแรกนั้น คุณยายจะคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ โดยบอกสูตรแห่งความสำเร็จให้ปฏิบัติตาม คือ ให้มีความเพียรและทำให้ถูกวิธี เพียร ก็คือ เพียรนั่งสมาธิทุกวันไปเรื่อยๆ แม้จะหลับบ้างตื่นบ้าง ก็ให้นั่งอย่างสม่ำเสมอ ทำให้ถูกวิธี ก็คือ หมั่นสังเกตว่าทำได้ถูกวิธีอย่างที่คุณยายแนะนำแล้วหรือยัง นี่คือสูตรสำเร็จ แห่งความสมหวังในการเข้าถึงธรรมกาย ในวันหนึ่งๆ คุณยายท่านเผยแผ่วิชชาธรรมกายด้วยการสอนธรรมปฏิบัติให้แก่บรรดาลูกศิษย์ ที่สนใจ และช่วยปลดทุกข์ให้กับผู้คนที่มาขอพึ่งบารมี หรือไม่ก็มาขอความช่วยเหลือให้แก้ไขความเดือดร้อน ต่างๆ ด้วย ซึ่งไม่พ้นไปจากเรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่มนุษย์ทุกคนในโลกประสบกันอยู่ ท่านใช้วิชชา ธรรมกายช่วยเหลือทุกคน โดยไม่เลือกที่รักผลักที่ชัง ด้วยใจที่เปี่ยมไปด้วยเมตตาธรรมของท่าน แม้ว่า บางคนจะมาเพื่อลองภูมิ หรือพูดในสิ่งที่ไม่สมควร คุณยายก็ยังคงมีเมตตาช่วยเหลือ ไม่เคยโกรธเคือง การไปนรกไปสวรรค์ของคุณยายนั้น ดูง่ายดายราวกับท่านเดินจากบ้านของท่านไปหน้าวัด ไปหอหลวงปู่วัดปากน้ำ หรือไปหอฉัน เพราะเวลาใครถาม ท่านไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งหลับตา ทำใจหยุด ใจนิ่งให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระธรรมกาย จนญาณทัสสนะครอบคลุมภพทั้ง 3 เหมือนนำมะขามป้อม ใส่ไว้ในฝ่ามือ แล้วลืมตาดู อุปมาเหมือนการที่ต้องรู้ว่า ในบ้านของเรามีสิ่งของอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง ต้องให้เห็นให้หมด แล้วเอามาตอบให้ชัดเจน เช่น ถ้าไปตกนรก ท่านก็จะบอกตรงๆ ไม่อ้อึ้งและ ไม่อ้อมค้อมว่า ญาติของคุณชื่อนี้ ตอนเป็นมนุษย์ได้ทำกรรมอย่างนั้น ตอนนี้ตายไปตกนรกขุมนั้น มีทุกข์ อย่างนี้ ยายไปถึงแล้วเขาสั่งความมาอย่างนี้ เอาบุญไปให้เขา เวลานี้เขาพ้นทุกข์แล้วไปอยู่อย่างนี้ เป็นอย่างนี้ คุณต้องทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เขา และต้องนั่งปฏิบัติธรรมทุกวัน เวลานี้ยายสอนเขาให้นั่งสมาธิแล้ว และบอกเขาว่า ถ้าลืมภาวนาจะหล่นกลับไปสู่ที่เดิม ส่วนญาติของผู้ตายซึ่งบางครั้งไม่รู้เรื่องอกุศลกรรมที่ ผู้ตายเคยทำไว้ และเห็นแต่เพียงว่าช่วงปลายชีวิตของผู้ตายนั้นทำแต่สิ่งที่ดี มักเกิดความสงสัยว่า ทำไม จึงไปเกิดเป็นสัตว์นรกได้ เมื่อกลับไปที่บ้านและสืบเรื่องราวต่างๆ ปรากฏว่าเป็นจริงอย่างที่คุณยายพูด ทุกประการ 102 DOU ปฏิปทา มหาปูชนียาจารย์