คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง: วิชชาธรรมกายและการทำหน้าที่ในยามสงคราม : หน้า 108/157

ในการศึกษาวิชชาธรรมกาย มีญาณทัสสนะแม่นยำ มีความรับผิดชอบสูง และอีกประการหนึ่งก็คือ คุณยายเป็นคนแข็งแรง มีข้อน่าสังเกตบางประการที่ทำให้ท่านได้รับการคัดเลือกให้เป็นหัวหน้า สิ่งนั้นก็คือการเอาจริง และทำมากกว่าคนอื่น แม้ว่าคุณยายจะนั่งสมาธิเหมือนกับคนอื่น แต่เวลานั่งท่านไม่ขยับเลย นั่งแบบ ทิ้งชีวิต จนขาดการรับรู้ทางกายไปรับรู้เอาวิชชาข้างใน เมื่อครบ 6 ชั่วโมงจะออกเวร คนที่นั่งมาด้วยกัน ลุกออกไปแล้ว แต่คุณยายท่านยังไม่ลุก ท่านอยู่รอฟังว่าหลวงปู่วัดปากน้ำจะสั่งวิชชา ชุดที่เข้ามาผลัดว่า อย่างไร อย่างน้อยอีกครึ่งชั่วโมง บางครั้งก็ถึงชั่วโมง เมื่อรับรู้คำสั่งแล้ว คุณยายก็ทำควบคู่กับเขาไปด้วย หลังจากนั้นท่านจึงออกจากห้องไป เมื่อออกจากห้องไปแล้ว คุณยายก็ยังคงตรึกธรรมะไปเรื่อยๆ พร้อมกับการทำภารกิจส่วนตัว ภายนอกเคลื่อนไหว แต่ภายในหยุดนิ่งตลอดเวลา พอถึงเวลาเข้าเวร คนอื่นจะเข้าเมื่อถึงเวลา แต่สำหรับ คุณยายแล้ว อย่างน้อยต้องเข้าไปก่อนสัก 15 นาที เพื่อที่จะได้ฟังในตอนท้ายชั่วโมงของชุดนั้นว่า หลวงปู่วัดปากน้ำท่านอบรมอย่างไรบ้าง มีข้อผิดพลาดและข้อแก้ไขอย่างไร เมื่อรับรู้เรียบร้อยแล้ว ผู้ที่ทำวิชชาอยู่ในชุดเดียวกันจึงจะเข้ามา ด้วยเหตุนั้นความรู้ที่หลวงปู่วัดปากน้ำท่านมี คุณยายจึง ไม่ปล่อยให้ตกหล่น เริ่มต้นอย่างไร ลงท้ายอย่างไร ส่งต่อกันอย่างไร คุณยายรู้หมด และทำได้หมด แม้ว่าท่านจะไม่รู้หนังสือ อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ ในขณะที่คนอื่นๆ อ่านหนังสือออกกันทุกคน แต่ท่านได้ นำคำตอบจากความรู้แจ้งเห็นแจ้งอย่างแท้จริงภายในของท่าน ซึ่งเกิดจากการทำความเพียรมาตอบ หลวงปู่วัดปากน้ำ จนกระทั่งหลวงปู่ท่านพอใจแล้วคัดเลือกให้เป็นหัวหน้าเวร เมื่อคุณยายทำวิชชาได้ประมาณ 2 ปี สงครามโลกครั้งที่ 2 ก็เกิดขึ้น ในยามนั้น คุณยาย ท่านเป็นหัวหน้าเวรกะ 2 หลวงปู่วัดปากน้ำท่านใช้ให้บรรดาลูกศิษย์ของท่านที่ทำวิชชาได้คล่อง ช่วยประเทศชาติและช่วยมวลมนุษยชาติทั้งหลาย โดยไม่จำกัดว่าจะเป็นฝ่ายใด ให้เลิกรบราฆ่าฟันกัน และให้ประเทศไทยปลอดจากภัยพิบัติที่เกิดขึ้นจากสงคราม ท่านได้สั่งให้บรรดาศิษย์ที่บรรลุวิชชา ธรรมกายช่วยกันแก้ไขสถานการณ์ด้วยการใช้อานุภาพของพระธรรมกาย ดลบันดาลให้ข้าศึกมองเห็น จุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญ เป็นป่าบ้าง เป็นทะเลบ้าง ใช้วิธีการพรางป่าให้เป็นเมือง พรางเมืองให้เป็นป่า เพื่อไม่ให้ข้าศึกสนใจ จะได้ทิ้งระเบิดลงไม่ถูกเป้าหมาย ทำให้รอดพ้นจากภยันตรายมาได้ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 มีระเบิดลงในกรุงเทพฯ มาก เพราะญี่ปุ่นยกกองทัพขึ้นบก จะเอาเมืองไทยเป็นฐานทัพเพื่อที่จะมุ่งแผ่ขยายอำนาจเข้าไปในพม่าและอินเดียต่อไป หลวงปู่วัดปากน้ำ ท่านถึงกับลั่นวาจาว่า จะยอมตายอยู่ที่วัดปากน้ำ ไม่ยอมหนีไปไหน จะใช้วิชชาธรรมกายที่เข้าถึง ช่วยประเทศชาติให้รอดพ้นจากภัยอันใหญ่หลวงครั้งนี้ให้ได้ คุณยายเองก็เช่นกัน ท่านไม่ไปไหนเลย อยู่เวรทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ชาวบ้านแถวนั้นทราบกิตติศัพท์ของหลวงปู่วัดปากน้ำ จึงมาขอพึ่งอาศัยบารมีหลบลูกระเบิดอยู่ที่วัดกับท่าน ภาคที่ 2 ประวัติคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง DOU 93