การศึกษาวิชชาธรรมกายกับหลวงปู่วัดปากน้ำ : หน้า 107/157

วันรุ่งขึ้น เมื่อคุณนายเลี้ยบจะมารับกลับ ก็เห็นแม่ชีทั้งสองนั่งอยู่ตรงหน้าหลวงปู่วัดปากน้ำ ซึ่ง นอกจากผมยาวจะหายไปจากศีรษะหมดสิ้นแล้ว หน้าตาผิวพรรณยังนวลสดชื่นด้วยธรรมรังสีของ พระธรรมกายอีกด้วย เวลานั้น คุณนายเลี้ยบยังไม่กล้าพูดสิ่งใด ทั้งนี้เพราะเกรงใจหลวงปู่วัดปากน้ำ จึงได้แต่มอง หน้ากัน หลังจากที่หลวงปู่ท่านลุกออกไปแล้ว คุณนายเลี้ยบก็ถามคุณยายด้วยความไม่เข้าใจว่า “ไหนว่าจะกลับ ทำไมบวชล่ะ” คุณยายท่านไม่ตอบสิ่งใดเลย ได้แต่นั่งฟังด้วยอาการสงบนิ่ง อันเป็นอัธยาศัยปกติของท่าน ความผูกพันที่คุณนายเลี้ยบมีต่อคุณยายนั้นมากมาย ดังจะเห็นได้จากเมื่อ 20 ปีต่อมา ขณะนั้น คุณนายเลี้ยบอายุ 85 ปี ท่านมาหาคุณยาย แล้วพูดด้วยถ้อยคำเดิมว่า “แม่จันทร์นะแม่จันทร์ บอกว่ามา แล้วจะกลับ แล้วก็ไม่กลับ” แม้ในวันที่ใกล้จะละโลก คุณนายเลี้ยบให้คนมาเชิญคุณยายไปที่บ้าน เพื่อที่จะ ทำบุญกับคุณยาย แต่พอเจอหน้ากันเท่านั้น คุณนายเลี้ยบก็ใช้คำเดิมอีก “แม่จันทร์นะแม่จันทร์ บอกว่ามา แล้วจะกลับ แล้วก็ไม่กลับ” แล้วก็มอบเงินเพื่อทำบุญกับคุณยายผู้มีธรรมะในตัวเอง สำหรับคุณยายเอง ท่านไม่ได้คิดที่จะไปเป็นคนทำงานที่บ้านใครตลอดชาติ ที่ยอมตนในตอนแรก ก็เพื่อจะศึกษาวิชชาธรรมกาย แม้ว่าจะลำบากเพียงใดก็อดทน ไม่ได้คิดจะมาแสวงหาอาชีพอย่างนี้ ท่านจึง ไม่กลับไปที่บ้านคุณนายเลี้ยบอีก อยู่ศึกษาวิชชาธรรมกายกับหลวงปู่วัดปากน้ำนับแต่นั้นมา คุณยายทำวิชชา สถานที่ศึกษาวิชชาธรรมกายชั้นสูงนั้นเรียกว่า “โรงงานทำวิชชา” เป็นกุฏิหลังใหญ่ มีเพิ่งออกไป 2 ข้าง ตรงกลางกุฏิมีผนังกั้นแบ่งเป็น 2 ห้อง แยกพระกับแม่ชีไว้คนละส่วน เพื่อที่จะได้มองไม่เห็น ซึ่งกันและกัน ดังนั้นพระกับแม่ชีจึงไม่รู้จักกันเลย ส่วนหลวงปู่วัดปากน้ำท่านจะนั่งอยู่กับพระซึ่งในเวลานั้น มีประมาณ 30 รูป สำหรับแม่ชีและอุบาสิกาที่ถือศีล 8 แต่ยังไม่ได้บวชก็มีประมาณ 30 คนเช่นกัน ที่ ผนังกั้นนี้ถูกเจาะเป็นช่องเล็กๆ ไว้สำหรับหลวงปู่วัดปากน้ำท่านสั่งงาน ซึ่งสามารถมองเห็นได้แต่หน้าท่าน แต่ไม่เห็นตัว การทำวิชชาสมัยนั้น ในยามปกติ จะทำกันผลัดละ 4 ชั่วโมง ต่อเนื่องกันไปไม่มีหยุดเลย ส่วนในยามสงครามโลก จะแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 2 ผลัด ผลัดละ 6 ชั่วโมง กลางวัน 6 ชั่วโมง กลางคืน 6 ชั่วโมง ผลัดแรกหรือกะที่ 1 จะเริ่มเข้าที่นั่งสมาธิตั้งแต่ 6 โมงเย็นถึงเที่ยงคืน ส่วนกะที่ 2 เริ่มตั้งแต่เที่ยงคืนถึง 6 โมงเช้า ส่วนในตอนกลางวัน กะที่ 1 จะอยู่ถึงครึ่งวันเช้า แล้วกะที่ 2 จะมาต่อ ถึง 6 โมงเย็น เป็นอย่างนี้ตลอดทั้งวันทั้งคืน 24 ชั่วโมง หลวงปู่วัดปากน้ำท่านคัดเลือกให้คุณยายเป็นหัวหน้าเวรดึก เพราะเห็นว่าคุณยายมีความตั้งใจจริง 92 DOU ปฏิปทา มหาปูชนียาจารย์