ข้อความต้นฉบับในหน้า
ตอบคำถามของท่านได้ โดยที่ท่านไม่ต้องไปแสวงหาต่อ
หลวงพ่อตั้งใจจะถามคำถาม 2 ข้อที่ค้างคาอยู่ในใจให้กระจ่าง แต่เมื่อมาพบคุณยายเข้าจริงๆ
กลับถามเรื่องการปัดลูกระเบิดก่อน ซึ่งในขณะนั้นคุณยายกำลังจะรีบไปธุระจึงเดินไปพร้อมกับรับไหว้ไปด้วย
และได้แต่พูดว่า “เดี๋ยวไปธุระก่อน แล้ววันหลังพบกัน วันนี้จะไปงานศพ” เพียงได้ยินเท่านี้ ก็ยังความปีติ
เบิกบานให้กับหลวงพ่อสุดที่จะหาใดเปรียบ และปรารถนาให้ถึงวันพรุ่งนี้โดยเร็ว ดังนั้นในเช้าวันถัดมา
ท่านจึงรีบไปหาคุณยายทันที
ที่พักของคุณยายเป็นบ้านหลังไม่ใหญ่ (บ้านของคุณยายทองสุกเดิม) มี 3 ชั้น ซึ่งเมื่อมองดู
จากภายนอกแล้ว จะเห็นเสมือนว่าเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว มีใต้ถุนเตี้ยๆ ขนาดคนนั่งได้แต่ยืนไม่ได้ ปูด้วยแผ่น
ไม้กระดานเรียงอย่างมีระเบียบ ไว้สำหรับให้คนมานั่งปฏิบัติธรรม เรียกชั้นนี้ว่าชั้นที่ 1 เมื่อเดินขึ้นบันไดมา
จากชั้นล่างจะเห็นว่าพื้นชั้นบนของบ้านถูกยกเป็น 2 ระดับ ระดับที่ต่ำกว่าเรียกว่าชั้นที่ 2 ซึ่งอยู่ติดกับบันได
พื้นของชั้นนี้ คือเพดานของชั้นที่ 1
ชั้นที่ 2 เป็นส่วนที่กว้างที่สุดในบ้าน มีโต๊ะหมู่บูชา ตู้เก็บของ และโต๊ะบูชารูปคุณยายทองสุก
วางเรียงต่อกันอยู่ทางด้านหนึ่งของห้อง ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นที่ซึ่งคุณยายท่านอาศัยนอน นั่งสมาธิ
สอนธรรมะ บูชาข้าวพระ และช่วยเหลือคนที่มาหา ที่ข้างๆ ตัวท่านมีตู้สำหรับเก็บยาซึ่งวางเรียงกัน
อย่างเป็นระเบียบ นอกจากนี้ตรงบริเวณใกล้กับกึ่งกลางห้องยังมีเสาต้นเล็กๆ ที่มีความยาวไม่ถึง
ฝ้าเพดานอยู่ต้นหนึ่ง เรียกว่าเสาหัวด้วน เป็นเสาที่หลวงพ่อชอบไปนั่งพิงในเวลาปฏิบัติธรรมกับคุณยาย
ส่วนชั้นที่ 3 สูงกว่าชั้นที่ 2 ราวหนึ่งเมตรเศษ พื้นของชั้นที่ 3 คือเพดานของห้องครัว แม้ว่าห้องครัวจะอยู่
ชั้นที่ 1 แต่ก็อยู่ตรงกับชั้นที่ 3 มีความสูงตั้งแต่พื้นชั้นที่ 1 จรดพื้นของชั้นที่สาม ดังนั้นห้องครัวจึงไม่เตี้ย
แม้จะอยู่ชั้นที่ 1 ก็ตาม เมื่อหลวงพ่อท่านไปกราบคุณยายครั้งแรกที่บ้านนี้ คุณยายก็ทักด้วยประโยคที่
หลวงพ่อไม่อาจเข้าใจได้ในเวลานั้นว่า “คุณน่ะหลวงพ่อวัดปากน้ำให้ยายไปตามมาเกิดในสมัยสงครามโลก”
สิ่งที่คุณยายพูดนี้น่าอัศจรรย์ยิ่ง เพราะว่าหลวงพ่อท่านเกิดตอนสงครามโลกจริงๆ
เมื่อไปปฏิบัติธรรมครั้งแรก คุณยายให้หลวงพ่อนั่งหลับตาและบอกแต่เพียงว่า “นั่งไปเยอะๆ
นั่งไปเรื่อยๆ” ตลอดระยะเวลานั้น หลวงพ่อท่านวางตนอยู่ในโอวาทของคุณยาย และทำตามทุกสิ่งทุกอย่าง
โดยไม่คลางแคลงสงสัยสิ่งใดตั้งแต่แรกเริ่ม อีกทั้งไม่ต้องการเหตุผลและไม่ต้องการอะไรทั้งหมด
โดยปกติแล้วคุณยายจะไม่ค่อยรับใครเป็นลูกศิษย์ คงมีแต่ศิษย์ที่ตกค้างและเข้าวัดมาก่อนหน้านี้
ซึ่งเป็นศิษย์ของคุณยายทองสุกผู้เป็นสหธรรมิกกับท่าน ดังนั้นอาจกล่าวได้ว่า คุณยายยอมรับหลวงพ่อ
ธัมมชโยเป็นศิษย์คนแรกของท่าน และในเวลาต่อมา เมื่อหลวงพ่อเรียกท่านว่า “ยาย” ก็ดูเหมือนว่า
คุณยายจะพึงพอใจกับคำนี้เช่นกัน
หลวงพ่อไปนั่งสมาธิกับคุณยายทุกวัน หากเวลาใดที่คุณยายมีแขก บางครั้งหลวงพ่อก็จะ
หลบแขกไปเดินนับพระพุทธรูปอยู่ที่วิหารคดว่ามีกี่องค์ รูปร่างอย่างไร หรือใครถวาย เป็นการรอเวลาให้
ภาคที่ 2 ประวัติคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง DOU 101