ความสำคัญของการสวดมนต์และการประพฤติปฏิบัติในพระพุทธศาสนา : หน้า 53/157

เห็นถึงความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนา และความเป็นปึกแผ่นมั่นคงของพระภิกษุสงฆ์อีกด้วย ดังคำกล่าวที่ว่า “วัดใดยังมีเสียงสวดมนต์ทำวัตรอยู่มิได้ขาด วัดนั้นยังจะเจริญรุ่งเรืองเป็นที่พึ่งของ ชาวโลกอีกยาวนาน เพราะการสวดมนต์นั้นเป็นการทบทวนและใส่ใจให้ความสำคัญกับพุทธวจนะ บาลี พร้อมทั้งอรรถกถาในพุทธพจน์ คือ พระไตรปิฎก บาลีนั้นยังคงอยู่เพียงใด ปริยัติก็ชื่อว่ายังบริบูรณ์ อยู่เพียงนั้น” สำรวมระวังในพระปาฏิโมกข์ หลวงปู่ท่านมีความสำรวมระวังในพระปาฏิโมกข์เป็นที่สุด ท่านกล่าวว่า “ขึ้นชื่อว่าโทษแล้ว เท่าปลายผม ปลายขน ไม่ให้กระเซ็นถูกทีเดียว อุปมาดุจว่าอุจจาระของเหม็นเท่าปลายผมปลายขน กระเซ็นถูกเข้า ก็รู้สึกว่าเหม็นสกปรก พระภิกษุ สามเณรต้องประพฤติอยู่ในกรอบพระวินัย ไม่ให้ เลยเถิดออกไปนอกกรอบ” ท่านเปรียบเทียบว่าเหมือนน้ำในมหาสมุทร มีมากน้อยเท่าไรก็ไม่ล้นฝั่ง ทุกกึ่งเดือนท่านลงอุโบสถฟังพระปาฏิโมกข์พร้อมกับพระภิกษุทั้งวัดมิได้ขาด โดยเฉพาะสิกขาบท ที่เกี่ยวกับสตรีท่านจะระวังเป็นพิเศษ แม้จะมีอุบาสิกาเรียนกรรมฐานมาก ท่านก็ระวังเรื่องที่ลับ ที่แจ้ง ใครไปมาหาสู่มีภิกษุ สามเณรอยู่ด้วยเสมอ มิฉะนั้นก็มีไวยาวัจกรหรือผู้ที่มาปฏิบัติธรรมอยู่ด้วย ห้องจำวัดของท่านมีพระภิกษุประจำอยู่ใกล้ๆ ในวัดปากน้ำนั้น อุบาสิกาอยู่เขตหนึ่งต่างหาก มีรั้วกั้น ห้องหนึ่งๆ มีหลายคน มีหัวหน้าควบคุมดูแล ภิกษุ สามเณร อุบาสิกาห้ามติดต่อไปมาหาสู่กัน ถ้ามีกิจจำเป็นต้องติดต่อขออนุญาตและต้องมีเพื่อนไป ด้วยเสมอ ปลงอาบัติ หลวงปู่จะชี้แจงก่อนนั่งสมาธิเจริญภาวนาทุกครั้งว่า “การทำภาวนาจำเป็นอย่างยิ่งที่ผู้ปฏิบัติ จะต้องมีจิตใจและอารมณ์ปลอดโปร่ง ปราศจากเครื่องกังวลใดๆ เพราะถ้าหากมีความกังวลมากนัก จะทำให้สมาธิไม่แน่วแน่ ฉะนั้นถ้ามีความตั้งใจว่าจะทำสมาธิแล้ว ก็พึงละความกังวลใหญ่น้อยทั้งปวง เสียให้สิ้น” เรื่องการตัดความกังวลนี้ ท่านได้สอนพระภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา ให้ประพฤติตัวให้ สะอาดบริสุทธิ์ ให้ถือตำรับตำราพระอริยบุคคลเป็นเนติแบบแผน หลวงปู่ท่านอธิบายว่า “กิจของพระอริย บุคคล คือ เป็นผู้อาจหาญในการสร้างความดี ซื่อตรง ว่านอนสอนง่าย อ่อนละไม ไม่มีอติมานะ สันโดษ เลี้ยงง่าย มีธุระน้อย ประพฤติเบากายเบาใจ สงบ มีปัญญา ไม่คะนอง ไม่พัวพันในสกุล” "มโนรถบูรณี, อรรถกถา อังคุตตรนิกาย เอกนิบาต, มก. เล่มที่ 32 หน้า 168 38 DOU ปฏิปทามหาปูชนียาจารย์