วัตถุประสงค์และความสำคัญของปัจจัย 4 ในชีวิต SB 202 วัฒนธรรมชาวพุทธ หน้า 24
หน้าที่ 24 / 169

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเกี่ยวกับความสำคัญของอาหารในชีวิตมนุษย์ตั้งแต่เกิดถึงตาย โดยมีการชี้แจงวัตถุประสงค์และความสำคัญของปัจจัย 4 ซึ่งได้แก่ จีวร บิณฑบาต และ เสนาสนะ ตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ในสัพพาสวสังวรสูตร โดยมีวัตถุประสงค์หลักในการบำบัดและดูแลร่างกาย รวมถึงการประพฤติพรหมจรรย์และความเป็นอยู่ที่ดีในการเจริญภาวนา

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของอาหาร
-วัตถุประสงค์ของจีวร
-การบิณฑบาต
-วัตถุประสงค์ของเสนาสนะ
-การประพฤติพรหมจรรย์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ซึ่งหมายถึงอาหาร) เพราะเห็นว่าอาหารเป็นสิ่งจำเป็นหลักในการดำรงชีวิตที่เกี่ยวพันกับมนุษย์ตั้งแต่แรก เกิดจนถึงวันที่ต้องหลับตาลาโลกนี้ไป 2.2 วัตถุประสงค์และความสำคัญ เพื่อให้วางแผนการใช้ปัจจัย 4 ได้อย่างมีประสิทธิภาพ และมีคุณธรรมควบคู่ไปด้วย จำเป็นที่จะ ต้องรู้วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของปัจจัย 4 เป็นเบื้องต้นก่อน โดยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแสดงไว้ใน สัพพาสวสังวรสูตร ดังนี้ 1) จีวร มีวัตถุประสงค์ คือ 1.1 เพียงเพื่อบำบัดหนาว 1.2 เพียงเพื่อบำบัดร้อน 1.3 เพียงเพื่อบำบัดสัมผัสแห่งเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลาน 1.4 เพียงเพื่อปกปิดอวัยวะอันทำให้เกิดความละอาย 2) บิณฑบาต มีวัตถุประสงค์ คือ 2.1 ไม่ใช่เพื่อเล่น ไม่ใช่เพื่อเมามัน ไม่ใช่เพื่อประดับ ไม่ใช่เพื่อตกแต่งร่างกายให้สวยงาม 2.2 เพียงเพื่อให้กายดำรงอยู่ได้ 2.3 เพียงเพื่อให้กายเป็นไปได้ 2.4 เพียงเพื่อให้ความลำบากสงบ 2.5 เพื่ออนุเคราะห์การประพฤติพรหมจรรย์ ด้วยคิดว่า เราจักบรรเทาเวทนาเก่าคือความหิว เสียได้ และจักป้องกันไม่ให้เวทนาใหม่เกิดขึ้น ด้วยประการดังนี้ ความเป็นไปแห่งชีวิต ความไม่มีโทษ และความอยู่สบายจักมีแก่เรา 3) เสนาสนะ มีวัตถุประสงค์ คือ 3.1 เพียงเพื่อบำบัดหนาว 3.2 เพียงเพื่อบำบัดร้อน 3.3 เพียงเพื่อบำบัดสัมผัสแห่งเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลาน 3.4 เพียงเพื่อบรรเทาอันตรายอันเกิดจากฤดูกาล 3.5 เพื่อความเป็นผู้ยินดีในการหลีกเร้นเพื่อเจริญภาวนา สัพพาสวสังวรสูตร, มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์, มก. เล่ม 17 หน้า 143. บ บ ท ที่ 2 ก า ร ฝึ ก ฝ น พั ฒ น า ห รื อ ก า ร เ พ า ะ นิสัย... DOU 15
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More