ข้อปฏิบัติเมื่อเข้าพบพระภิกษุสงฆ์ : หน้า 96/169

“ทั้งท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ทั้งวิสาขามหาอุบาสิกาย่อมไปสู่ที่อุปัฏฐากพระตถาคตเจ้า วันละ 2 ครั้ง เป็นประจำ และเมื่อไปไม่เคยมีมือเปล่าไป ด้วยคิดเกรงว่า “ภิกษุหนุ่มและสามเณร จักแลดูมือตน.” เมื่อไปก่อนเวลาฉันอาหาร ย่อมใช้ให้คนถือของขบเคี้ยวเป็นต้น เมื่อไปภาย หลังแต่เวลาฉันอาหาร ใช้ให้คนถือปัญจเภสัช และอัฐบานไป” ในกรณีที่จะนิมนต์พระภิกษุสงฆ์ไปประกอบพิธีกรรม สิ่งที่ไม่ควรขาด คือ ดอกไม้ ธูป เทียน เพื่อแสดงคารวะต่อท่าน เมื่อไปถึงเขตวัด ก่อนเข้าพบ ควรปฏิบัติดังนี้ 1) ไต่ถามพระภิกษุสงฆ์ สามเณร หรือศิษย์วัด ซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียงว่า พระภิกษุที่ต้องการ มาพบอยู่หรือไม่ มีเวลาว่างหรือไม่ สมควรจะเข้าพบท่านได้หรือไม่อย่างไร ควรแจ้ง ความจำนงหรือขออนุญาตก่อนเข้าพบ เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว จึงเข้าไปพบท่าน 2) ถ้าไม่พบผู้ใดพอจะไต่ถามได้ ควรรอดูจังหวะที่เหมาะที่ควร เฉพาะบุรุษ ควรกระแอมหรือ เคาะประตูให้เสียงก่อนจะเข้าพบท่านขณะอยู่ภายในห้อง เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว จึงเปิดประตู เข้าไป ส่วนสตรีไม่นิยมเข้าพบพระภิกษุสงฆ์ภายในห้อง 3) ระหว่างรอคอย อย่าส่งเสียงเอะอะรบกวน ควรนั่งอย่างสงบ สำรวม เพราะในวัดต้องการ ความเงียบสงบ 4) เมื่อเข้าพบ คอยจนพระภิกษุนั่งเรียบร้อยแล้ว จึงกราบท่านแบบเบญจางค์ ประดิษฐ์ 3 ครั้ง 5) เมื่อกราบเสร็จแล้ว นิยมนั่งพับเพียบ ไม่ควรนั่งอาสนะเสมอพระภิกษุสงฆ์ เช่น นั่งบนเสื่อ หรือพรมผืนเดียวกัน หรือนั่งเก้าอี้เสมอกันกับท่าน เป็นต้น 6) กิริยาอาการนั่งพับเพียบ ต้องทำให้ถูกวิธี เช่น เก็บเท้าให้เรียบร้อย ระวังเครื่องนุ่งห่มปกปิด ร่างกายให้มิดชิด เป็นต้น 7) ขณะที่พระภิกษุสงฆ์อยู่ชั้นล่างกุฏิ คฤหัสถ์ทั้งชายหญิง ไม่ควรขึ้นไปชั้นบนกุฏิ ตลอดจน ไม่เข้าไปในห้องส่วนตัวของท่าน 8) เวลาที่ดีที่สุดที่ควรพบพระภิกษุสงฆ์ คือ เวลาใกล้เพล 1 ปัญจเภสัช หมายถึง เภสัช 5 คือ เนยใส เนยข้น น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย * อัฐบาน แปลว่า ปานะ 8 อย่าง คือ น้ำมะม่วง น้ำชมพู่หรือน้ำหว้า น้ำกล้วยมีเมล็ด น้ำกล้วยไม่มีเมล็ด น้ำมะซาง น้ำลูกจันทน์หรือองุ่น น้ำเหง้าบัว น้ำมะปรางหรือลิ้นจี่ บ ที่ บ า ที่ 5 ม า ร ย า ก ช า ว พุ ท ธ DOU 87