การสนทนากับพระภิกษุสงฆ์ : หน้า 97/169

5.5 การสนทนากับพระภิกษุสงฆ์ พระภิกษุสงฆ์เป็นผู้ประพฤติดี ปฏิบัติซื่อตรง ประพฤติเพื่อออกไปจากทุกข์ ประพฤติถูกต้อง และเป็นเนื้อนาบุญของชาวโลก ดังนั้นในขณะสนทนากับพระภิกษุสงฆ์ พึงปฏิบัติดังนี้ 1) ไม่พูดล้อเล่น ไม่พูดหยาบโลน ไม่เล่าเรื่องส่วนตัว ไม่ยกตัวตีเสมอคล้ายเพื่อน หรือยกตัวสูงกว่า 2) ถ้าพระภิกษุสงฆ์รูปนั้นเป็นพระเถระผู้ใหญ่ ให้ประนมมือพูดกับท่านทุกครั้งที่กราบเรียนท่าน และรับคำพูดของท่าน 3) เฉพาะสตรี แม้จะเป็นญาติกับพระภิกษุสงฆ์รูปนั้นก็ตาม ไม่นิยมสนทนาอยู่กับพระภิกษุสงฆ์ สองต่อสอง ทั้งภายในห้องและภายนอกห้อง ทั้งในที่ลับหูและลับตาเพราะผิดพระวินัย 4) เมื่อเสร็จกิจธุระแล้วให้รีบลากลับ ไม่ควรอยู่นานเกินควร เพราะเป็นการรบกวนเวลาของท่าน 5) กราบท่านด้วยเบญจางคประดิษฐ์ 3 ครั้ง เมื่อจะลาท่านกลับ 5.6 การใช้คำพูดกับพระภิกษุสงฆ์ตามระดับสมณศักดิ์ คณะสงฆ์นั้นถือว่า เป็นสังคมกลุ่มหนึ่งที่มีระเบียบในการปกครองสังคมของท่านมานานตั้งแต่ ครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์ชีพอยู่ ครั้งนั้นอาจจะปกครองแบบอาจารย์กับศิษย์ ต่อมา เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว เมื่อจะมีการทำปฐมสังคายนาที่เมืองราชคฤห์ พระมหากัสสป เถระได้รับสมมติเป็นสังฆปริณายกองค์แรก หลังจากนั้นต่อมาปี พ.ศ. 236 ครั้งพระเจ้าอโศกมหาราชได้ พัฒนาปรับปรุงระเบียบการปกครองสังฆบริษัทเพื่อให้มีระเบียบวินัยเป็นอย่างเดียวกัน โดยการทำ หน้า 160-168 แสวง อุดมศรี, พระวินัยปิฎก 1 ว่าด้วยมหาวิภังค์ หรือภิกขุวิภังค์, (กรุงเทพฯ : ประยูรวงศ์ พริ้นติ้ง, 2546), 88 DOU วั ฒ น ธ ร ร ม ช า ว พุ ท ธ