มารยาทการรับประทานอาหารสำหรับภิกษุ : หน้า 110/169

14. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า การนำไปใช้ 15. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า การนำไปใช้ 16. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า การนําไปใช้ 17. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า การนำไปใช้ 18. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า การนำไปใช้ 19. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า การนำไปใช้ 20. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า การนำไปใช้ 21. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า การนำไปใช้ 22. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า การนำไปใช้ เราจักทําคําข้าวให้กลมกล่อม ควรตักอาหารแล้วตะล่อมให้เรียบร้อย ไม่ให้ล้นช้อนจนหก เรี่ยราด เราจักไม่อ้าปากไว้รอท่า ในเมื่อคำข้าวยังไม่ถึงปาก ไม่อ้าปากรอเมื่อช้อนหรือมือยังไม่ถึงปาก เราจักไม่เอานิ้วสอดเข้าปากในขณะฉัน ในกรณีที่ต้องแคะเศษอาหารที่ติดฟัน ควรใช้ไม้จิ้มฟันโดยมีผ้า หรือมือปิดบังไว้ เราจักไม่พูด ทั้งที่ยังมีคำข้าวอยู่ในปาก ไม่ควรพูดคุยขณะเคี้ยวอาหารอยู่ ไม่ควรตักอาหารใส่ปากอีก ขณะยังมีคำข้าวอยู่ในปาก เราจักไม่โยนคำข้าวเข้าปาก อาหารที่เป็นเม็ดๆ ก้อนๆ เช่น ถั่ว ขนม ลูกอม ไม่ควรโยนใส่ ปากเพื่อรับประทาน เราจักไม่ฉันกัดคำข้าว อาหารที่เป็นชิ้นใหญ่เกินคำ ควรใช้ช้อนหรือส้อมตักให้พอดีคำ รับประทาน หากเป็นอาหารประเภทปิ้งด้วยไม้ ก่อนรับ ประทานควรนำอาหารออกจากไม้ก่อนแล้วใช้ส้อมหรือช้อนตัก อาหารรับประทาน เราจักไม่ฉันทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย ไม่ควรทำคำข้าวให้ใหญ่ หากเป็นผลไม้ชิ้นใหญ่ๆ ควรตัด ให้พอดีค่า เราจักไม่ฉันพลางสะบัดมือพลาง ไม่ควรสะบัดมือหรือช้อนส้อมที่เศษอาหารติดอยู่ เพราะจะทำให้ กระเด็นถูกผู้อื่นเลอะเทอะ เราจักไม่โปรยเมล็ดข้าวให้ตกลงในบาตร หรือในที่นั้นๆ ไม่ควรรับประทานให้เมล็ดข้าวหรืออาหารตกเรี่ยราดลงบนพื้น บ ท ที่ 5 ม า ร ย า ท ช า ว พุ ท ธ DOU 101