ความปลอดภัยในสังคมและการทำงาน : หน้า 159/169

ประการที่ 4 ขาดความปลอดภัย คนส่วนมากเมื่ออยู่ด้วยกันนานๆ เข้า บางทีขาดความปลอดภัย อะไรทำให้คนขาดความปลอดภัย สิ่งที่ทำให้ขาดความปลอดภัยในหมู่คณะได้มากที่สุด คือ การทำตัวไม่เหมาะสม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าใช้ คำว่า สมานัตตตา ถ้าทุกคนทำตนเองเหมาะสมกับหน้าที่ กับตำแหน่ง และกับการงานของตนเองแล้ว ความปลอดภัยจะเกิดขึ้น ผู้บังคับบัญชาทำตัวไม่สมกับเป็นผู้บังคับบัญชา ผู้ใต้บังคับบัญชาเกียจคร้าน บางครั้งได้รับงานมาก็ หลบๆ เลี่ยงๆ บางครั้งก็ก้าวก่ายถึงงานของหัวหน้า นั่นก็เป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม สิ่งเหล่านี้จะก่อให้เกิดความ ไม่ปลอดภัยมาก พ่อบ้านทำตัวไม่เหมาะสมกับเป็นพ่อบ้าน แม่บ้านทำตัวไม่เหมาะสมกับเป็นแม่บ้าน เป็นคุณนาย วางตัวเป็นคนใช้ เป็นคนใช้วางตัวเป็นคุณนาย เมื่อวางตัวไม่เหมาะสมเข้า โบราณท่านใช้คำว่า หัวมันจะถ่าย ท้ายมันจะเกย ความเกรงใจกันก็หมดไป ความก้าวก่ายก็เกิดขึ้น แล้วความหมั่นไส้ก็ตามมา ความอิจฉา จะเพิ่ม เพราะฉะนั้นหน้าที่ของใครก็ให้รับผิดชอบให้ดีถ้าหน้าที่ใครแล้วรับผิดชอบไม่ดีความเสียหายจะตามมา ให้ดูศัพท์คำว่าหน้าที่ พื้นที่ดินที่เรามี การจะเป็นพื้นที่ที่เกิดประโยชน์ พื้นที่นั้นควรจะติดถนน ไม่ใช่ เป็นพื้นที่ตัน ถ้าพื้นที่นั้นไม่ติดถนนอย่างนี้เรียกว่าที่ไม่มีหน้า ออกไม่ได้ ที่จะต้องมีหน้า แล้วหน้าต้องสมกับ ตัวด้วย แต่ถ้าหน้ากับที่ไม่สมกัน ก็เอาไปใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ เช่น หน้าแคบเกินไป หรือหน้ากว้างเกินไป แต่ที่ตื้นนิดเดียว ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะฉะนั้นหน้ากับที่ควรปรับให้พอเหมาะพอสมกัน คนเราทุกคนมีหน้าที่ติดตัวกันมาโดยธรรมชาติ แล้วก็มีหน้าที่ถูกบังคับตามสายงาน ทันทีที่คลอด ออกมาจากครรภ์ของแม่ก็มีหน้าที่ติดตัวมาว่า จะต้องเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ไม่เป็นลูกเกเร ถ้ามีพี่อยู่แล้วก็ มีหน้าที่ติดมาว่า เราจะต้องเป็นน้องที่ดีด้วย เมื่อมาทำงานบริษัท ก็มีหน้าที่จะต้องเป็นพนักงานที่ดีด้วย และทันทีที่แต่งงานก็มีหน้าที่สามีภรรยาที่ดีด้วย ฉะนั้นต้องทำให้ดีไม่ให้บกพร่อง ใครทำหน้าที่ของตนไม่สมบูรณ์ เช่น หน้าใหญ่เกินที่ ก็ทำอะไรไม่สำเร็จ หรือหน้าเล็กไม่สมกับที่ คือ ภาระหน้าที่มีมาก แต่ทำเพียงส่วนเดียว ก็ทำให้งานเสีย ต้องทำหน้ากับที่ของตนเองให้เหมาะสมแล้ว ความ ปลอดภัยจึงจะเกิดด้วยกันทุกระดับใครมีหน้าที่อะไรศึกษางานที่ต้องรับผิดชอบของตนเองแล้วทำงานในหน้าที่ ของตนเองให้ดี อย่างเช่น พระภิกษุสงฆ์ท่านมีหน้าที่รับผิดชอบที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้มอบไว้ให้ 2 ประการ คือ 1. ให้ตั้งใจศึกษาและประพฤติตามพระธรรมวินัยที่พระองค์ตรัสไว้ 2. เมื่อปฏิบัติตัวได้ดีพอสมควรตามกำลังแล้วให้นำคำสั่งสอนของพระองค์ไปสอนให้คนอื่นได้รู้ตาม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงวางแนวทางให้พระภิกษุสงฆ์ดำเนินตามไว้ว่า 150 DOU วั ฒ น ธ ร ร ม ช า ว พุ ท ธ